De laatste blogpost die op DOGvision verscheen was van begin september. Een dikke maand blog-afwezigheid dus die ongemerkt voorbij sloop.
Toch ben ik niet in een vervroegde winterslaap gesukkeld en evenmin opgeslokt door de wereldzeeën.
Waar ik dan wel uithing? Zo een beetje overal:
Na de zomerkampus, die na 2 maanden vergaderen en voorbereiden op feestelijke wijze en met veel lekkers tot een goed einde werd gebracht en de benefiet waar we vol trots Hummer konden overhandigen, zijn we er stilletjes vandoor gegaan. De natuur in. Richting ruimte en rust. En ook een beetje richting winter.
In 3 delen beschreef ik onze road trip door het hoge noorden (ziehier deel 1, deel 2, deel 3), waar je alles kan lezen over onze avonturen met lifters, seizoenswissels, husky- bezoeken en nachtelijke euforie. Voor de DOGvision- site spaarde ik nog een paar extra hondenfoto’s, want wij mogen dan verknocht zijn aan het noorden, ook de doggies hebben genoten van de vrijheid en wijdsheid, van verse rendierkeutels, heerlijk soezen bij het kampvuur en pootje baden in meren.
Eenmaal terug ging het nieuwe academiejaar meteen van start. Al fietsend richting school werd ik overvallen door de stank van de uitlaatgassen, het lawaai van het verkeer en mensen op straat en het tempo waarin we vaak (moeten?) leven. Toch ben ik opgetogen en nieuwsgierig naar de nieuwe uitdagingen. We hebben er alvast onze eerste mini-tentoonstelling op zitten en zitten volop in de voorbereidingen voor The Big Draw 2014 waar we met een groepsproject aan deelnemen.
Ook een vraag die ik de laatste weken vaak kreeg wil ik bij deze ook zwart op wit beantwoorden: of we nog een Hachiko-pupje gaan opleiden? Het antwoord is zonder twijfelen JA!, maar nu nog niet. Het kriebelt hoor, en een pupje met de naam Nikon past hier perfect 🙂 (ik ga niet wachten tot de Canon-club, doe me maar een Pentax of Zeiss ), maar de realiteit wil ook een vinger in de pap hebben.
Een pupje opleiden kan niet zomaar half-en-half. Er kruipt veel tijd en energie in, zo een klein ding heeft tonnen liefde en aandacht nodig maar vooral ook een heel specifieke opleiding. Activiteiten die buiten het spectrum van de huis-tuin-en keukenhond vallen. Gaan winkelen, uitgebreide socialisatie, cinema en optreden gewoon geraken, naar de les gaan,… De lange dagen op school, lezingen en kunstprojecten slorpen daar momenteel nog teveel tijd voor op. Daarbij willen we ook Ziggy en Ravasz, de twee senioren van het huis, voldoende aandacht geven op hun oude dag en tegelijk ook voldoen aan de noden van een duracell-Border. Nu kunnen Ziggy en Ravasz nog goed mee, daar willen we met volle teugen van genieten, des te meer omdat we vorig jaar hebben ondervonden hoe snel het gedaan kan zijn. Ik zie mijn doggies oneindig graag en wil er ten alle tijden voor hun zijn, net zoals zij er al al die jaren voor mij zijn. Dat verdienen ze.
