Manipuleren, manipuleren, wie zijn best doet zal het leren!

Eerder vroeg ik me schrijvend af hoeveel commando’s een hond moet kennen om te kunnen poseren en de verwonderlijke conclusie was dat je eigenlijk met één commando toekomt om gevarieerde foto’s van je hond te kunnen maken.

Nu wil ik nog een stapje verder gaan, want behalve mijn beschrijving van de commando’s die puppy Oya kende, toonde ik ook de foto’s die met wat trucjes tot stand gekomen zijn. En met trucjes bedoel ik geen photoshop fratsen, maar heel doelgericht ‘manipuleren’ van het hondje.

Heel bewust zet ik het woord manipuleren tussen van die haakjes want het is toch zo’n beetje een vies woord, nietwaar?
Manipuleren, dat is iemand doelgericht beïnvloeden om je goesting te krijgen. Maar wist je ook dat manipuleren zoveel betekend als ‘met de hand aanpassingen maken’?

“Geduld is een schone deugd.”zegt men maar al te graag. En meestal kan ik me daar niet in vinden. Ik spring graag rond, van hier naar daar. Projecten, dingen ondernemen, in beweging zijn, …
En toch, wanneer het gaat om het fotograferen van dieren heeft men gelijk. Geduld is werkelijk de sleutel tot succes. Dwing een hond in een houding, op een object, op een plek waar hij niet wil zijn en je krijgt een gestreste hond en een lelijke foto. Geef ze de ruimte, manipuleer zacht en ze tonen hun zachte kant.
De foto bovenaan deze post staat er natuurlijk niet zomaar, maar heel bewust ter illustratie van wat ik hier met zoveel woorden probeer te beschrijven. Die foto waarop Mo heerlijk ligt te slapen is immers alles behalve een toevalstreffer. Ook mijn honden worden wakker als ik ze benader en een camera botweg onder hun neus schuif.  Ook Mogwai zou helemaal knetter worden als ik doelloos rondhots met een knuffelbeest in men handen.
Wat hier gebeurd is, is manipulatie. Manipulatie van het moment, van het licht, van de hond en ik vrees ook van mijn been/rugspieren 🙂

Op de grond bij het raam legde ik een klein matrasje met daarop wat kussens en laken zodat het zacht en gezellig zou liggen voor Mo die ik er op lokte met een snoepje. Met wat knuffels kreeg ik haar helemaal in zen-modus waardoor ik haar zacht knuffelend op haar zij kreeg en kon toedekken met het dekentje. Meneer Aap had ik al in de buurt liggen en terwijl ik haar wat aaide, legde ik de knuffel bij haar pootjes. Ik bleef aaien, steeds trager en met langere pauzes zodat ze helemaal zou ontspannen. Tot ze haar oogjes zou sluiten en in slaap zou vallen. En al die tijd stond ik zo stil als ik kon, wijdbeens met de camera in de aanslag boven haar. Tot ze effectief in slaap viel en ik een kleine reeks foto’s kon maken van haar en Meneer Aap.