Hooshi op bezoek

Het logeerpartijtje van Hooshi zit er alweer op. Wat vliegt de tijd!
Dju toch, denkt Hummer vast, want die 2 hebben heerlijk kunnen ravotten.

Har intrede bij ons thuis zal ze vast niet vergeten. Ze stormde super enthousiast binnen, botste BOENK op Ziggy, en greeg daarvoor een overweldigende grom te horen.
Ziggy is niet bepaald vrolijk wanneer jonge honden haar omver lopen. Ze maakt dan gigantisch veel kabaal. Gelukkig zonder hen een haar te krenken, maar ik zou niet in Hooshi’s schoenen willen staan!

Ravasz, die meestal de afwachtende rol op zich neemt, was net zeer vrolijk die avond. Hij ging meteen op in het spel en rende samen met Hooshi door de tuin. Hij vond het heerlijk dat ze wel tegen een stootje kon. In tegenstelling tot Hummer die zich aan de zijlijn parkeert wanneer het spel te wild wordt.

Gelukkig voor Hooshi was Ziggy’s slecht humeur van korte duur. Hooshi ontwikkelde dan ook meteen een strategie bij wijze van witte vlag.
De eerste dagen, elke keer wanneer ze maar in de buurt van Ziggy kwam, wierp ze zich languit om de grond op haar rug en bleef zo liggen tot Ziggy kwam snuffelen. Ondertussen ging kwispelde ze zeer hard en probeerde Ziggy tegelijk uit de dagen om te spelen 🙂

Na een paar dagen bleek haar strategie, hoe bizar ook, toch te werken, toen ik opeens zag dat de 2 kabaalmakers samen in een mandje lagen te slapen. *smelt*

Met Ravasz ging het even de andere kant uit. Zo ontdekte ze dat ze met Ravasz heerlijk kon spelen, in zijn oren hangen, rond hem springen en hem uitdagen,… alles… behalve… zijn knauwbeentje afpakken.

Ze negeerde een tijd lang al zijn waarschuwende signalen. Allereerst probeerde ze het gewoon uit zijn bek te trekken. Vervolgens stromde ze op hem af terwijl hij lag te knauwen, nam een duikvlucht en belandde zo op een paar centimeters van het been.
Hij keek vies, gromde, verlegde zich met zijn beentje. Nog steeds liet ze zich niet ontmoedigen. Zelfs de hele rij tanden die Ravasz liet zien konden haar plan niet uit het hoofd praten… tot hij met allesverslindend kabaal boven op haar vloog bij haar -duidelijk laatste- poging om het beentje alsnog te veroveren.

Kleine Hooshi was duidelijk geschrokken. Ze ging een paar meter verder heel stil zitten… gewoon zitten. Ik gok dat ze zich afvroeg wat er nu precies gebeurde.  Ze probeerde het in elk geval niet opnieuw, maar ging eenmaal Ravasz niet meer aan het knauwen was, wel weer heel voorzichtig contact zoeken, en kreeg een dikke lik over haar neus. “Het is ok” leek Ravasz te willen zeggen.

Met Hummer kon Hooshi de hele week ravotten. Die was altijd wel te vinden voor een spelletje. In het zwembadje, waar ze samen in plonsten, of gewoon wat rennen en rollebollen door de tuin.
Of touwtrekken, daar zijn ze beide dol op!

En na al dat spelen: Platte rust!