Tips bij de eerste DSLR- stapjes

Een oudere camera vond in Joeri een nieuwe eigenaar. En bij zijn overstap naar een reflexcamera horen wat tips natuurlijk.
Wanneer je voor het eerst zo een DSLR (digital single lens reflex) camera in handen krijgt, kan die veelheid aan toeters en bellen behoorlijk overweldigend zijn. Maar wees gerust, sleepwerk en uren en uren foto’s maken en analyseren (yep it’s the only way) maakt het allemaal veel gemakkelijker tot je praktisch blindelings je camera kan instellen.

Net zoals je zwemjuf je niet meteen in het diepe bad smeet ( of dat hoop ik toch), zijn er ook bij fotografie zwembandjes, duikbrillen en reddingsstokken.

De eerste stappen:
een vaste lens. In Joeri’s geval was dit een 50mm objectief. Geen zoom om te cheaten, maar echt leren kijken en rond lopen.  Elke beweging van je camera voor-of achteruit, opzij of kantelen heeft een invloed op je beeld. Het maakt het zoeken naar je beeld ook gemakkelijker omdat je opties beperkt zijn- maar wees gerust er zijn er nog steeds meer dan genoeg!

Voldoende ruimte op je geheugenkaart zodat je niet op een foto hoeft te kijken en geen beelden mist.

Half-automatisch werken; zeker op locatie, met honden en wisselvallig weer super handig. Bij Joeri stelde ik het diafragma in en werden sluitertijd en ISO door de camera zelf gekozen. Feilloos? Belange niet, maar je moet die eerste sessie al wat minder naar knopjes zoeken.

Na het fotograferen stopt de klus van de fotograaf niet, en wanneer je je foto’s op je computer zet, hoop je best op een massa aan fouten. Ahja, want hoe meer fouten, hoe meer je kan leren :-). Missers moeten!

Fotobewerkingsprogramma’s zijn zo ongeveer onmisbaar bij digitale fotografie, maar probeer er zo onafhankelijk mogelijk van te zijn. Denk niet: “ach dat fix ik wel in photoshop.” terwijl je het perfect op het moment zelf kan fotograferen. Fotobewerking is – naar mijn persoonlijk mening- vooral om een foto wat op te poetsen. Letterlijk als het gaat om vuile oogjes of een ontsierend wondje of een ongelukkige pukkel op een trouwfoto, en figuurlijk om met een paar kleine ingrepen de ruwe foto wat meer kracht te geven. (ik heb het nu even niet over creatieve bewerkingen en montages)

Hier onder een paar van Joeri’s foto’s als voorbeeld:

Het contrast in Ravasz zijn vacht, het black and tan en nog een paar grijze haren, maken de belichting niet zo eenvoudig. De zon stond erg laag en er dwaalden veel wolken rond die het licht onvoorspelbaar maakten. Hier is de rechter zijde van zijn snoet- en vooral ook zijn rechteroog- nogal donker uitgevallen. Op het moment zelf zou je kunnen wachten tot het zonlicht in beide ogen schijnt, maar hier is de foto achteraf wat lichter gemaakt en het contrast verminderd.

Deze foto van Hummer werd gemaakt op een super moeilijk moment. Geen zon, enkel dikke wolken en slechts een kleine pauze tussen regenbuien door. Doordat Hummer eveneens redelijk licht is van kleur, gaat de camera het geheel nogal donker vastleggen. Je kan zien dat er al behoorlijk drastisch tewerk wordt gegaan om het geheel ietswat frisser te maken, maar tegelijk zal je opmerken dat Hummer toch niet echt straalt. En dat is nu precies het belang van licht in je foto’s. Het is immers niet omdat het dag is en er theoretisch gezien zon aanwezig is, dat elke vorm van licht even mooi pakt op foto.
Wat je op het moment zelf kan doen is de foto een beetje overbelichten door je diafragma wijder open te zetten of de sluitertijd te verlengen.

Wat ik bij bovenstaande foto’s ook heb gedaan is ze gecropt/ bijgesneden volgens een heel handig en gemakkelijk truukje:

Door je beeld zowel horizontaal als vertikaal te verdelen in 3 krijg je verschillende punten waar de lijnen elkaar kruisen. Wanneer je op 1 van deze punten een blikvanger plaatst, komt dat esthetischer en harmonieuzer over.