Honden zijn al niet de makkelijkste om te fotograferen, maar wanneer je een zwarte hond in beeld wil brengen, is de uitdaging eens zo groot. Een volledig donkere vacht geeft weinig details prijs en verward de camera waardoor een zwarte hond al snel op foto staat als een zwarte vlek op pootjes.
Maar er is hoop. En vooral: er zijn tips 🙂
1. De Achtergrond
De achtergrond is bij elke foto van belang. Hoe mooi of lief je hond ook kijkt, met een drukke rommel of een gaargebakken frigoboxtoerist in de achtergrond gaat je foto er zelden mooier op worden. Toch is aandacht voor de achtergrond nog belangrijker wanneer een zwarte hond de show moet stelen want je wil vooral niet dat de omgeving de hond opslokt.
Een zacht gekleurde achtergrond die lichter is dan je hond werkt het makkelijkst. Denk bijvoorbeeld aan zee en strand, een open veld, licht gekleurde stenen, winterse grassen,…
Is de achtergrond toch redelijk druk of fel van kleur, dan helpt het om zo weinig mogelijk scherptediepte te gebruiken. Dit kan je bekomen door een klein f-getal in te stellen zoals bv f2.0 of door goed in te zoomen en je onderwerp ver genoeg van de achtergrond te plaatsen.
2. De ogen
De expressie van een portret en de mogelijkheid van de toeschouwer om de connectie te vinden met het subject, zit in de ogen. De blik als communicatiemiddel. Meer nog dan bij licht gekleurde honden, spreekt de donkere hond tot de verbeelding, maar kan het ook moeilijk zijn om die blik te vangen. De sleutel tot een levendig portret zit in het licht waarmee je de ogen kan doen glanzen.
Met een donkere hond moet je soms wat extra moeite doen om het licht te vinden. Je kan de hond een tikje boven je camera doen kijken door een speeltje of snoepje hoog te houden, vaak krijg je dan meer licht in de ogen.
Heeft je hond erg veel haar voor zijn ogen hangen en kan je de ogen absoluut niet zien heb je 3 opties: 1) je knipt het haar rond de ogen bij (maar ik weet dat dit voor velen als vloeken in de kerk is), 2) je haalt tijdens de shoot het haar uit de ogen met bv een clip of 3) je gaat heel bewust focussen op andere eigenschappen van je hond zoals de textuur van de vacht, typerende houdingen of details van de neus.
Bij honden zoals Oya de Labradoodle, loop ik regelmatig over-en-weer om het haar uit haar ogen te halen en de froufrou wat in model te leggen.
3. Licht
Behalve spelen met je eigen standpunt tegenover de hond kan je ook heel bewust zoeken naar mooi licht. Maar wat is nu mooi?
Het mooiste licht hangt natuurlijk altijd samen met de sfeer die je wil weergeven. Een mistige ochtend, een zonnige dag in de sneeuw of een zonsondergang kunnen allemaal prachtig zijn. Waar ik naar zou zoeken met een zwarte hond is voldoende licht zonder hard zonlicht. In volle zon gaat de schedel of vachtstructuur van een donkere hond zorgen voor grote contrasten in de snoet. Wanneer je voor indirect licht gaat of een lichtbewolkte dag, dan zullen de contrasten zachter zijn en voor meer eenheid zorgen.
Afhankelijk van hoe sterk het licht is, of hoe sterk het contrast, kan het zijn dat sommige donkere delen dicht lopen (dit wil zeggen zwart zonder enig detail), bij een zwarte hond vind ik dit ok zolang de ogen en belangrijkste elementen van de snoet goed belicht zijn.
Wil je het contrast graag zachter, dan kan je gebruik maken van een reflectiescherm om de donkerste delen op te lichten.
Een absoluut voordeel met zwarte honden – het hoeven immers niet altijd moeilijkheden te zijn!- is dat zwarte honden ideale modellen zijn om een silhouetfoto van te maken, een eigenschap waar je zeker creatief mee aan de slag kan. Met een hondje als Mogwai (Border Collie en dus wit op haar snoet en borstkast) is dat minder voor de hand liggend.
Wil je bij tegenlicht toch alle details goed zien, dan kan je werken met een externe flitser of reflectiescherm om de belichting in balans te brengen.
Ook bij honden met een froufrou (of pony, maar dat klinkt zo raar voor een hond, of moet ik gewoon zeggen ‘ zware wenkbrauwen’?) zal een reflectiescherm je helpen om de snoet van meer detail te voorzien.
Reflecties hoevel natuurlijk niet altijd van een scherm te komen. Op onderstaande foto van Yirco werkte het water als een natuurlijk reflectiescherm dat zijn neus en ogen oplicht. Ook sneeuw en licht zand werken als gigantische reflectieschermen.
Oya in de studio op een volledig witte achtergrond om geen visuele distractie te hebben. Het wit reflecteerd ook licht richting haar snoet en onder haar froufrou waardoor haar ogen ophelderen en duidelijker naar voren komen in de foto.
Bij een donkere achtergrond kan je opteren voor een extra scherm en een eventueel rimlicht (licht waarbij enkel de contouren belicht worden) om de vacht los te laten komen van de achtergrond.
1 Comment
Pingback: Indoor fotografietips | DOGvision