Witte Wief

 Onze lieve witte wollebol heeft niet stilgezeten tussen de blogposts door. Als een echte levensgenieter beleefd ze elk moment voluit, met het enthousiasme van een pup maar de wijsheid van een wolf.

Tijdens de autoritjes zit Eclips aan mijn voeten vooraan. Ze leerde al snel na het autocommando helemaal links te gaan zitten, staartje intrekken en dan kopje naast of op mijn been. Zo slaapt ze dan de hele rit 🙂
Best kjoet zenne

Een tijd geleden postte ik hier over mijn frustratie bij Wagamama.  Hachiko heeft nadien contact opgenomen om met hen te communiceren. Tijd voor ons dus om nog eens te checken of we binnen geraakten 🙂

Vorige week was het dus dé moment suprême. Vol spannen maar met een niet-te-lege-maag schoven we aan bij Wagamama. Een dame kwam naar ons toe met de menu kaarten, … zag Eclips… en wist meteen te vertellen dat honden niet waren toegelaten. *o-oow*
Na onze korte verklaring van het hulphondengebeuren stevende ze op haar bazin af. De stress aan onze kant nam toch even toe.
De dame kwam weer terug bij ons en vroeg vrij stug om Eclips haar pasje. Wauw, dacht ik, de eerste keer dat ik t kan bovenhalen 🙂
Een snelle blik en wat uitleg van mijn kant was voldoende om ons te begeleiden naar de verst mogelijk tafel in het restaurant. Prima voor ons, een tafel aan de raam met zicht op Antwerpen city.
En amai wat smaakten die noodels mij na al die tijd! Mmmmmm

In mijn wanhopige zoektocht naar een oude telefoon en een oude zetel voor een fotoshoot (nog steeds niet gevonden trouwens) , belandde ik samen met Eclips in de Opnieuw & co in Mortsel. Tijdens mijn snuffeltocht passeerde een man die Eclips an de wijs wou brengen. Eclips bleef onverstoorbaar en ik beloonde haar ervoor. Van mening dat de man niet van slechte wil was maakten we wel even een praatje. Ik legde uit dat ze in opleiding was enz. Hij vond het super en was onder de indruk van Eclip, hoe braaf ze was. Ze hadden een Jack Russel en daar lukte dat toch niet zo mee 🙂

Bijna weer bij de uitgang hield een dame me tegen: " sorry mevrouw maar honden zijn hier niet toegelaten", de kassierster had haar chef erbij geroepen want ze had wel een jasje gezien maar merkte dat ik niet blind ben.
Het paspoort kon ze niet lezen wegens geen bril bij, maar na een beetje uitleg waren ze helemaal weg van Eclips en hulphonden. Ze vonden het geweldig wat we deden en snapten heel goed waarom Eclips mee ging shoppen 🙂

Weer wat mensen extra die Hachiko leren kennen 😀
(k zou eigenlijk een kaartje moeten maken met de link van Hachiko en de blog op bedenk ik me juist)

Laatst weekend was het ook zálig weer, en daar werd van genoten. Met volle teugen. Mmm zon.

En ook als we de voorraad aanvullen gaat Eclips mee:

 Nu, hondjes is niet altijd ‘peis en vree" … meestal wel… maar soms kom je thuis… en dan vind je bv een pak kaas leggegeten, een bus olie waarmee ze het parket boenen of zoals deze keer, onze verse ananas half aangegeten "door de muizen" en 3 onschuldig kijkende doggies….

 En onder de noemen " bezint eer ge begint" … My sweet furry friend…. Een langharige hond heeft toch meer verzorging nodig dan een kortharige 🙂
De kam moet er vaker door om klitten te vermijden, en ook ziet ze er dan veel verzorgder uit. En dan hebben we t nog niet over de witte haartjes die we overal in huis vinden 🙂

Dat ze licht van kleur is helpt ook niet helemaal, na een wandeling ziet ze er opvallend smeriger uit dan de rest :-))

Maar ze is zóó lief en zó braaf… *smelt*