vier-en-een-half

… Een paar beteuterde donker omrande oogjes kijken me aan. Johnny, de logé is niet helemaal happy met de verplichte rust en vecht tegen de slaap. Veel liever zou hij nog een rondje ravotten met Mogwai. (maar ook zij staat even op pauze)

Johnny, of Jony zoals we hem soms noemen (op Johnny staan roepen in het bos is echt wel onozel) is nu een week bij ons en wist zich meteen een plekje in ons hart te veroveren.
In combinatie met onze andere honden is zijn zachte aard minder voordelig. Hij vond zich een plekje in de roedel zo helemaal onderaan. Nog onder de puppy, waarop hij zelfs moet wachten om te drinken. Den duts.

Het thuisfront mag echter gerust zijn, hij trekt er zich niets van aan. Hij weet Ravasz vakkundig uit zijn tent te lokken om tikkertje te spelen, weet Ziggy prima met rust te laten en heeft een ongeloofelijke speelkameraad gevonden in Mogwai.

De geruststelling die we meekregen "maakt nooit iets kapot" gaat echter niet geheel op. Hij zet niet -zoals Mogwai- puppygewijs de tanden in kasten, stoelen of schoenen maar we moesten toch even actie ondernemen om de teller der gesloopte eenheden een halt toe te roepen.

J. sloopte:
-1x puppyspeelgoed
-1x speelgoed van een andere hond
-2x plastic bloempotten
-1x een vod die hij samen met Mogwai stal

Als tegenreactie voorzag ik hem van een lekker knauwbeen. Een kadootje waar hij ontzettend bij mee was, maar waarschijnlijk tegelijk ook immens dorstig van werd. Het gevolg was 2 ongeruste smssen naar zijn thuisfront wegens 2 keer in huis plassen op een paar uur tijd. En geen druppeltje hier of daar, nee heeldere sloten water stortte hij uit verspreid over living, keuken, en gelukkig ook de tuin nadat we hem buitengewerkt hadden.

Zijn drinkgewoonten zijn een fenomeen op zich. Aanvankelijk vreesden we een flater inzake puppy-zindelijkheid, tot bleek dat het spoor te volgen was tot aan de drinkbak. Johnny slobbert erop los en hoe hij het doet, ik weet het niet, maar het water belandt overal. Met een muil als een vergiet slentert hij voldaan weer richting slaapplek of speeltje en laat een spoor van nattigheid achter.
De drinkbak kreeg alvast een nieuwe locatie 🙂

Gaan wandelen met Johnny is een heerlijkheid. Hij wacht netjes in de auto tot hij er uit mag en komt steeds super enthousiast aangelopen wanneer we hem roepen.

Johnny solliciteert trouwens voor de titel: "meester-zoeker"
Waar hij allemaal mee af komt op wandeling is onvoorstelbaar. Trots loopt hij dan te paraderen met zijn buit. Hoewel ik niet altijd even enthousiast ben over die gevonen schatten (lege blikjes, stukjes lint, dat soort rotzooi) zie je hem zo groeien van trots wanneer hij beloont wordt. Weet hij veel dat sommige mensen viespeuken zijn, nietwaar?

De voorbije week merkte ik een aantal ‘dislikes’ op:
– mensen met hoed en zonnebril, dat zijn rare kwieten (ja danku J.)
– gras afdoen moet met minder lawaai
– opeens via de achterdeur binnenwaaien is not done (en door zijn blaf schoot de puppy bijna de gordijnen in)

Hij is echter complete voorstander van:
– wandelen en spelen, hoe meer hoe beter
– Eten, eten, eten, hoogtepunt van de dag, maar wacht rustig de toestemming af.
– Kroelen achter de oren en dicht bij de mensen zijn
– midden in de living op zijn rug liggen met een speeltje
– drinken uit vieze plassen
– namen die eindigen op een ‘i’. Of het nu Ziggy, Boogie, Johnny of Kiwi is, maakt niet uit, hij staat er.