Hachiko- benefiet

Op de benefiet zat ik al weken met spanning te wachten.

Een beetje een officiële en feestelijke manier om terug te blikken op onze leuke tijd met Eclips én met enthousiasme de toekomst te begroeten waarin Eclips trouw aan de zijde van Julie zal staan.

Totaal unlike-me, lag ik de avond voordien in mijn bed na te denken… over wat ik moest aandoen. Help. Ik wist niet wat me overkwam. Geen te druk patroon, want dat komt niet mooi over op foto. En ik moest op foto, nog meer help. Ik wilde wel graag een kleedje aandoen… maar al die hondenharen, of wat als ik dan foto’s wil maken.
Manmanman, niet te doen.˜
Na veel wikken en wegen had ik een zomerse outfit in gedachte bij elkaar gezocht en viel in slaap.

Toen ik ’s morgens een oog open trok en een voorzichtige blik wierp op de buitenlucht viel mijn hele plan in het water. Letterlijk. Een stortbui waarbij Hummer zelfs even twijfelde of ze wel buiten wilde.
Een klein vestimentair probleem drong zich op. Maar uiteindelijk sprong ik in een zeer comfy outfit.
Uiteindelijk lig ik er niet van wakker wat ik aan heb, ik was gewoon positief nerveus voor de benefiet 🙂

Hop naar Merelbeke dus, inclusief het feestcomité:

Eenmaal aangekomen kregen we een sticker: "Eregast" , en zelfs een tafel, helemaal voor de Eclips supporters 🙂

Julie was al van de partij. Ik kon ze van ver al zien!
Zo snel als ik kon sjeesde ik naar voren, maar zodra ik hen zag, was het al tijd om de zakdoekjes boven te halen. Ik had nog geen deftige "dag" gezegd of ik stond al te snotteren van blijdschap.
Ze zagen er zo happy uit, die 2 samen.

Eclips – met een echte Hulphondenjas!-kwam me meteen heel enthousiast begroeten. Het was niet makkelijk, maar ik probeerde het kort te houden en niet te zot te doen. Kort nadien kreeg ze ook Hummer in de gaten en rende ze helemaal rond te tafel om ook haar even dag te zeggen.

Eigenlijk wilde ik nog even wachten, maar ik kon het niet laten om meteen ons kadootje aan Julie en haar famillie te geven. We hadden een fotoboek gemaakt met zoveel mogelijk foto’s van Eclips. Van als ukkepup tot ze naar het centrum vertrok.
Maar ook Julie had een leuke verrassing voor ons. We kregen 2 placemats met de foto’s die zij maakte van Eclips sinds de stage. Super!

Het thema van de jaarlijkse fototentoonstelling was : Close-up.

Meer lekkers dan goed voor me was. Maak daar maar eens een keuze uit!
Mijn oog viel meteen op kleine potjes tiramisu… en het is niet bij eentje gebleven. Werkelijk onvoorstelbaar lekker. Met advocaat in blijkbaar- maargoed het is geen kookblog en ik zou het zelf niet kunnen klaarmaken 🙂

Mireille van Airco met 1 van de leerlingen van de J-klas! Zo een donzig klein kereltje!

Ik heb dan wel een rijbewijs, maar met Hummer erbij een rolstoel manoevreren was toch niet zo simpel. Gelukkig geen brokken gemaakt onderweg 🙂

Paparazzi (Feta’s gastgezin)

Een podiumbeest zal ik nooit zijn, ik stond er maar een beetje onhandig zo camera-en hondloos. Maar mijn teken naar Caro spreekt boekdelen, nietwaar?

We waren uiteraard niet het enige overgelukkige en trotse gastgezin!

Elmo van Mieke, klasgenoot van Eclips vond tijdens de winterstage al zijn match:

Enough, het varken 🙂

Envoi, als een echte hartedief:

Ernie, Eclips haar roommate en kameraad tijdens de opleiding:

 Valéas. Voor altijd Daphné’s Valéas, nu aan het werk in een rusthuis.
Het was overduidelijk Daphné wordt gemist. En serieus.

Facile, nog volop in opleiding bij Maybe:

Deos die in Nox zijn voetsporen treed:

Buxus: Ieniminie hondje met een leeuwenhart (hoorhondje)

En ook voor trainster Elke een speciaal moment.

 Eyleen, ondertussen al een BV 🙂

Ik hoop dat alle nieuwe duo’s ( ook diegene die ik niet op foto heb) een geweldig leuke toekomst tegemoet gaan met prachtige en memorabele momenten, met liefde en steun op de moeilijke dagen, en af en toe een schaterlach om de fratsen van de honden die we met zoveel liefde hebben groot gebracht. 

@ Hachiko: alweer een prachtige groep honden en super(gelukkige) duo’s dankzij jullie harde werk.

@ GG’s superleuk om jullie allemaal nog eens terug te zien! Zowel diegene die ik heb kunnen spreken als diegene die ik wel gezien maar niet gesproken heb. De tijd was te kort en de stem uiteindelijk beperkt 🙂

@ Julie: Veel plezier met de kleine Wollebol 🙂

@ Eclips, doe dat goed kleine Wollie. We zien je doodgraag en zullen je nooit vergeten. X

@ De Supporters; supermegamerci om dit met ons te delen. Dat betekende heel veel voor ons.