Mijn eerste les

De trouwe lezers van deze blog zullen het al wel gemerkt hebben. Deze fotograaf gaat weer naar school.

Ja serieus. Echt les volgen. Op schoolbanken. Met huiswerk enal!

Sinds september ben ik bezig met een lerarenopleiding. Eerst aarzelend, afwachtend. Zou het wel wat voor mij zijn? De start was een stevige brok theorie,maar ondertussen mogen we ook proeven van wat praktijk.

Rustigaan. Zoals leren zwemmen met zwembandjes in het ondiepe. Zo zijn wij gestart met een korte presentatie, dan een leeractiviteit in groep, en nu ook onze individuele lessen.

Gaandeweg groeien ook mijn visie en verwachtingen voor het ‘leraarsschap’ mee. Soms met een onstopbaar enthousiasme, maar soms ook een flinke domper als de confrontatie volgt met dingen als administratie en regelzucht.
Die dingen blijven me vast heel mijn levens als een donkere schaduw achtervolgen.

-Een goede zaak voor het regenwoud zou een vereenvoudiging van het systeem zijn. Zodat je geen halve boom nodig hebt om 1 iets gedaan te krijgen. Maar dat terzijde.-

Dus daar stond ik dan, deze week. Helemaal alleen voor de klas. Met -maar- 15 paar kritische ogen op mij gericht…

Ondanks een aantal beginnersfouten vond ik het toch heel leuk om te doen. Dat ik de agenda niet heb laten invullen kan ik me nog wel vergeven :-). Een overwinning op mezelf was zeer zeker dat ik alles bij had! Vergeetachtig als ik ben…

‘Mijn’ klasje werkte goed mee. Altijd leuk, als je pas start. Ze gingen ijverig aan de slag met magazines, schaar en lijm om de opdracht die ik had gegeven tot een goed einde te brengen.
Zelfs na de fictieve schoolbel werkten een paar nog door om hun werkjes klaar te hebben 🙂

En hier zijn dan ook hun resultaten: