Vorige week ging er een grote appelcake door, een bananentaart én een onbepaalde hoeveelheid pasoa. Ondanks de start van den blok, (of misschien omwille van) kon een dertigste verjaardag niet zonder enige ontlading voorbij gaan. De gezellige BBQ op het schoolplein en een mini-tentoonstelling van onze werken was al een prima stroomafleider na alle jury stress van de voorbije weken en een keer goed uitslapen voelde aan als de 100 jaar rust van Doornroosje.
Afgaande op de algemene tendens, leek 30 een griezelig einde van vrijheid en mogelijkheden. Een voorbestemdheid tot een grijs en eentonig bestaan. Maar daar is de wereld potverdekke veel te boeiend voor 🙂
Voorlopig beval die 30 me prima, nog geen drama’s of weemoed naar jongere jaren, geen vrees voor de toekomst. De grijze haren die hier en daar opvallend blinken of de lijnen die aantonen dat ik absoluut voldoende lach, kunnen me (nog?) niet uit mijn slaap houden. Een bommajurk en dikke bruine kousenbroeken staan voorlopig niet op mijn verlanglijstje en ik kreeg nog geen lidkaart van de grijs-en beige club- dus dat is ook nog onder controle.
Dertig is een nieuw tijdperk, maar met evenveel dromen en idealisme. Met evenveel kracht en doorzettingsvermogen. En dertig jaar gebundeld enthousiasme om te leren, leven en exploreren.
En nu roepen die cursussen, schol!
(Met dank aan Tessie voor de foto van de BBQ)
