De bomen fluisteren al dat de herfst onderweg is. Het water van de meren danst nog uitnodigend in de zon en ik vermoed dat er heel wat beestjes ons ’s nachts komen bezoeken want er valt altijd wel iets te snuffelen.
Bij het inpakken in augustus laadde ik eerst en vooral een fleece in, wollen truien, muts, dikke sokken, …
Gelukkig dat ik op het laatste moment bijna achteloos nog een paar zomerspullen heb meegenomen! Al die warme spullen liggen nog steeds ingepakt en ik loop rond in een shirt of een dun truitje.
Voor de doggies is het vooral de dag een wederkerend mirakel: het meer op een paar meter, het bos slechts een paar stappen verder en talloze wandelroutes waar we tot nutoe slechts 1 maal iemand tegen kwamen (jaja dat is ‘weekenddrukte’ hier blijkbaar)
Vanaf het duister onze stuga opslokt, kruipen ze lekker warm op de zetel of krullen zich op aan de verwarming.
En zonder dat zij het weten, breekt voor mij een extra spannend moment aan. Elke avond dat de wolken niet alles onderstoppen, sta ik op de uitkijk om een glimp op te vangen van het noorderlicht.
]]>
