Dinsdag 24-6 was het zover. Het Afscheid.
Met de dag ervoor nog een uitgebreide wandel-en plonssessie in de warme avondzon om met vreugde aan terug te denken terwijl we over eentonige snelwegen tot aan Hachiko reden. Aangekomen bij Hachiko sprong Hummer braaf uit de auto om meteen enthousiast aan de poort te staan wachten – en door het hek meteen ook Eauty te begroeten.
Mogwai die ook meegekomen was -vooral om niet helemaal hondloos diezelfde poort weer door te moeten- sloot op geheel eigen wijze een pact met Wolf terwijl Hummer tot onze grote verbazing in een discussie met Eauty een half oor plukje haar van haar oor kwijt geraakte. De arme duts was even helemaal de kluts kwijt, maar ze vergat het snel- zeker toen ze kennis kon maken met de rest van haar nieuwe klasgenoten.
Tegen dat ik thuis arriveerde stond er reeds een filmpje online van haar introductie. Als dat geen verwennerij is voor gastgezinnen!
Zo een dag na de feiten zit ik nog met een serieuze portie dubbelitis. (Gelukkig niets besmettelijk.)
Enerzijds nog steeds gelukkig dat ze zaterdag start met de stage, de zoektocht naar die ene speciale persoon waar ze de rest van haar leven mee zal doorbrengen en de cirkel die rond zal zijn, … anderzijds die leegte die ze achterlaat ondanks 3 levenslustige duveltjes die hier nog rondlopen. Terwijl ik aan mijn computer werk blijft het opvallend stil rechts achter me – meestal kwam Hummie daar al snurkend zitten: “hallo, hier ben ik, krijg ik wat aandacht?”, of hoorde ik Mo en Hummer heel zachtjes bekvechten (letterlijk, niet figuurlijk).
Wat ik niet ga missen is de berg blonde haren die letterlijk overal terecht komen – van in je kleren tot in je soep- en die elke kuispoging na slechts één schudsessie al teniet doen. Of het kamwerk. Of de hopeloze pogingen tot afdrogen.
Maar tegelijk dus ook die heerlijk zachte vacht waar je met je vingens lekker door kan kroelen, zachte oortjes die heerlijk flapperen als ze loopt en haar koddige pootjes met af en toe harige tenen :-). En zandsnoeten. Haar huppeltjes wanneer etenstijd aangekondigd wordt.
Ooh Hummie, we gaan je missen maar het is tijd om uit te vliegen.
Dag lieve schat, er wordt voor je geduimd!
1 Comment
Pingback: Hello Summer! | FenneK