Een herfstweekend in Orsa (Dalarna)

Een beetje om Oona’s verjaardag te vieren, een beetje om met Ravasz nog wat te reizen en een beetje omdat dit onze eerste herfst samen in Zweden is. Maar al die beetjes vormden samen een mega-goede reden om een lang weekendje-weg met de doggies te plannen. nietwaar?
Last-minute (want we zijn eigenlijk barslechte planners) vonden we via Airbnb een superschattig huisje in Orsa, Dalarna. Van hieruit is dat ongeveer 2 uur rijden dus dat vonden we nog best meevallen. Het is altijd een beetje spannend om de reactie te zien van de huiseigenaars als we met 3 grote honden arriveren. We hadden natuurlijk aangekondigd dat we met onze honden reizen maar ik kan me voorstellen dat je stiekem een beetje bleek weg trekt wanneer je plots 3 grote blafbeesten ziet arriveren aan een huisje dat al drie generaties eigendom is van je famillie. Gelukkig, en dat is het grote voordeel van Airbnb, kan je reviews krijgen van je vorige verblijf en die waren 100 % positief.

Na een korte rondleiding en wat info over het huisje, ploften we neer in de zetel voor een moment van rust. Muisstil was het want ook de honden hadden na een eerste snuffelronde een rustplekje gevonden. Heerlijk! We telden de Dala-paardjes, kroelden de doggies en vroegen ons luidop af: “Waarom zouden die Zweden hun huisjes eigenlijk zo vol zetten?”
Het eerste dat ik in Zweedse huisjes doe is wat matten oprollen en weg leggen. Vooral voor het haar van de honden maar ook omdat ze die vaak diagonaal in een kamer leggen (jah dat gaat niet in mijn hoofd zoveel scheefheid). Ook aan elke wand en op elke kast stond wel iets. Toch vond ik het bij dit oude huisje prima passen omdat al die objecten – zoals ook de handgemaakte botermesjes die we mee kregen- mee het verhaal van deze plek vertellen.

Maar lang konden we natuurlijk niet blijven bankhangen want er was nog heel wat te exploreren! Ik deed een warme trui bij aan en mijn knalgele regenjas en we trokken samen de frisse herfstlucht in.

Geïnspireerd door de 5 miljoen Dala-paardjes in het huisje, besloten we toch nog een keer een bezoek te brengen aan de geboorteplek van deze traditionele souvernirs in Nusnäs. Daar zijn verschillende werkplekken waar je het creatieproces van de Dala-paardjes kan volgen van ruwe blok hout tot afgewerkt paardje. Wat het voor ons zeker de moeite maakt: nog steeds worden alle paardjes met de hand gesneden en beschilderd!
En zien maken doet mij natuurlijk dikke vette goesting krijgen om dat zelf te proberen dus kocht ik een kit met een mesje om hout te snijden + instructies voor het paardje.
 

Al die nieuwe en spannende geuren, de lange boswandeling en nog wat ravotten in de tuin, … tegen de avond was het enige geluid een zacht geronk met af en toe een slaapblafje of wat wiebelende pootjes die door droombossen stuiven. Ondertussen, heel stilletjes, oefenden Joeri en ik onze Zweedse werkwoorden. 118 in totaal! Herhalen, herhalen, herhalen tot we ze van voor naar achter en binnestebuiten kenden. “Ni är så duktig!” oordeelde onze juf tijdens de eerstvolgende les– en dan zaten wij natuurlijk te glunderen 🙂

Op 21 september maakten we al viskoekjes voor de hele bende ter ere van Oona’s verjaardag, maar toch wilden we nog iets extra doen om die kleine duvel extra happy te maken. Niet eens zo heel erg stiekem pakte ik haar cadeautje in voor ons vertrek- maar ze heeft er toch niets van gemerkt (als het niet ruikt naar eten noch klinkt al eten…)
Om Oona de kans te geven haar pakje rustig open te maken, ging ik met haar naar buiten en gaf haar vervolgens vol spanning haar cadeautje. En Oona? Die lag erbij en keek er niet naar. Nee, een groot vraagteken leek boven haar rosse kopje te hangen:”Waarom kijk je mij met raar aan, is er iets gaande misschien?”

Ik wees naar het pakje, tikte een paar keer op het papier en plots ging het lampje branden: Papier! Een cadeautje!! Een nieuwe Mr. Mooooooseeee! En hopla, weg was ze.
En de rest van het weekend zeulde ze Mr. Moose het hele huis rond. “Piep-piep,… piep,… piep-piep-piep!” Tot ze erbij in slaap viel.

De avonden arriveren steeds vroeger en de nachten worden steeds kouder. Niets is dan zo gezellig als een massa flikkerende kaarsen, een kopje warme thee en smakelijke hapjes.

En dan zondagnamiddag was het tijd om die nieuwe fijne herinneringen in onze rugzak te steken en weer huiswaarts te keren. Met een omweg dan wel. Eerst bezochten we een compleet verlaten en blijkbaar dus gesloten voor de winter Dalhalla- een oude mijn/amphitheater waar je in de zomer allerlei concerten kan bijwonen. Ik klom op Joeri zijn schouders om er toch een glimp van op te vangen maar foto’s maken ging niet echt. De tweede stop was de pier in Rättvik waar Ravasz een drol placeerde op 350m van de kant…Typisch… Hij weet zijn plekjes goed te kiezen… 🙂

Eenmaal thuis gekomen ploften de doggies met een hele diepe zucht van voldoening in de zetel. Zoveel gesnuffeld! Zoveel gespeeld! Zoveel nieuwe indrukken!

Dat het een fijn weekend was, blaften ze in hun slaap 🙂

PS: alle foto’s werden afgewerkt met de Nordic Autumn presets voor Lightroom die je hier kan vinden.

Save