Een weekendje Ljusdal (Gävleborg)

Terwijl de lente zich langzaam een weg vond van onder de dikke laag sneeuw, begon het ook bij ons te kriebelen om nog een een uitstap te maken. Sinds we in februari het nieuws kregen dat Ravasz op een hogere dosis chemo moest, annuleerden we op advies van onze dierenarts alle reisplannen omwille van infectierisico’s. Op dat moment wilden we nog eens naar België reizen, maar gezien de drukte, de grote hoeveelheid honden en dus het grotere risico voor Ravasz, ging dat niet door. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we hem in een glazen kooi steken, want zijn comfort én levenslust zijn prioriteit. Daarom kozen we een redelijk afgelegen plek meer naar het noorden en huurden we een huisje in Järvsjo met uitzicht over het meer.

Eerder schreef ik al een blog met Zwedentips, maar daar wil ik toch nog iets aan toevoegen. Overal in Zweden kan je wel huisjes of bungalows huren, sommigen op een camping, anderen in de bossen of tussen de velden. Waar ik zelf naar zoek, zijn de oude torp-woningen, dit zijn meestal super karaktervolle en authentieke huisjes die ooit deel uitmaakten van een boerderij of werden gehuurd door arbeiders. Tegenwoordig zijn ze vooral geliefde vakantiehuisjes en bestaat er hier en daar discussie over het al dan niet moderniseren of uitbreiden.

Het plan voor dit weekend was vooral: wandelen met de doggies, lezen, lekker eten en vooral ook even vrij nemen- vooral dat laatste is niet mijn sterk punt. Het kostte me heel wat moeite om die computer thuis te laten en geen werk mee te nemen (en dus ben ik op een papiertje logo’s beginnen tekenen, kan het echt niet laten-foei!). Maar die offline tijd voor het houtvuur met een warme choco en zacht snurkende doggies,… aaah heerlijk!

”s Ochtends vulde een zachte gloed langzaam de kamer. De vroege zon weerkaatste prachtig op het bevroren meer en witte velden die ik vanuit mijn bed kon zien. Terwijl ik nog gezellig warm onder mijn donsdeken lag, was ook Oona nieuwsgierig naar buiten aan het kijken. En ja, dit huisje leek wel voor haar gemaakt met een raam op haar formaat. (ze staat gewoon op de grond, het is echt een laag raam)

Joeri had een vers een heerlijk brood gebakken om mee te nemen. We smeerden dubbel- een deel als ontbijt en een deel om mee te nemen. We bezochten het dorp en wat zijwegen waar ik onder andere deze oude gebouwen fotografeerde. Ik weet niet waarom, maar oude en vervallen gebouwen trekken me ontzettend aan 🙂 .

En kijk wat een prachtig houtwerk dat ooit geweest moet zijn…

Dan was het tijd om ook de doggies blij te maken met een wandeling in het bos-waar zelfs nog sneeuw lag. Ravasz doet niet liever dan sneeuw happen en zowel Mogwai als Oona huppelden in de besneeuwde kanten, zakten er af en toe door en zagen er vooral uit als een stel dronken lui op zoek naar hun sleutels.

We waren nog niet zo lang onderweg toen ik dacht een auto te horen- maar ik twijfelde of het niet de wind was. Toch kwam er van om de hoek plots een auto vanuit een zone waar geen verkeer/bezoek is toegelaten wegens werken (we hadden de bordjes zien staan). Snel deed ik Ravasz een leiband rond, riep Mo bij mij en trachtte tegelijkertijd ook aan de kant te gaan staan. De auto was gestopt, de deuren gingen open en twee mensen stapten snel uit. “Dju!”dacht ik, “nu gaan we naar onze voeten krijgen…”
Maar dan gebeurde er iets vreemd. De twee mensen kwamen niet tot bij ons maar renden naar het midden van de baan met hun armen en benen gespreid. Een seconde later zagen we waarom: twee grote honden kwamen in volle vaart de heuvel afgestormd, werden vastgegritst door de mensen en in de auto gezet.
Terwijl de auto passeerden wuifden twee kolenschoppen naar ons. Wij wuifden geamuseerd terug. Zo, dat is dus de hond uitlaten op z’n Zweeds? 🙂

Geen sexy foto maar wel een heel typisch moment met Ravasz. Hij heeft de gewoonte om tussen onze benen door te lopen om te knuffelen 🙂

Stalker Mogwai die beteuterd aan de badkamer deur staat te wachten.
Hoewel dit huisje op amper 3u van huis is, merkten we dat een iets langere autorit toch niet meer zo vlot gaat voor Ravasz. Hij wil de hele tijd mee kijken maar heeft het moeilijker om zijn plekje te vinden. Daarom stopten we wat vaker op de terug weg zodat de doggies tussendoor nog konden wandelen en spelen. Hier hadden we het plan opgevat een waterval te bezoeken maar op 3km van ons einddoel stak een berg sneeuw daar plots een stokje voor. Helvete! (Het was dan ook de helvetesfallet)
Maar niet erg, het was een prachtige lentedag, de zon scheen vrolijk en omdat er toch geen auto’s konden passeren, konden wij lekker rondhotsen. We haalden de boterhammen boven en deelden lekker zoete appels met de doggies.