Wanneer je helemaal van Zweden naar België trekt, is Amsterdam zo’n beetje om de hoek, niet? We konden in elk geval een bezoek aan deze stad niet weerstaan. Op een prachtige, zonnige dag en terwijl Joeri met de 3 doggies een schaduwplek vond op een leuk terras, trok ik naar mijn favoriete boekenwinkels. Het zijn er twee en ze liggen vlak naast elkaar. Diep in de wondere wereld van boeken, papier en airco, kreeg ik plots een bericht van Joeri dat hij wat hongerig begon te worden- blijkbaar zat ik al twee uur op een andere planeet, wat was de tijd voorbij gevlogen! Tegen dat ik (naar mijn doen) super snel door de 2e winkel vloog, stonden de nacho’s en een fris drankje al klaar. En alle drie de honden waren super flink op het terras- dat mag ook wel eens gezegd worden 🙂
Met de zon al een tikje minder scherp en heet, was het tijd om de stad verder te verkennen. We slenterden doorheen smalle straatjes, voorbij gezellig boetieks en tussen het water vol met bootjes en huizen met die prachtige Nederlandse ramen door. Lizzie zat een groot deel van de tijd in de rugzak, hoog en droog. Veilig voor de drukte van rinkelende fietsbellen, scooters en drukte. (Want serieus, volgens mij heeft Amsterdam evenveel fietsen als dat we hier in Zweden bomen hebben.)
Veilig in onze armen kan Lizzie de nieuwe wereld en drukte goed aan en zo krijgt ze rustig te tijd om aan alles te wennen. En dat gebeurde ook. Na een tijd kon ze al prima zelf stappen en snuffelde ze nieuwsgierig in het rond. Dat klinkt misschien wat flauw, dragen of niet zelf stappen enzo, maar vergeet niet dat ze dit allemaal niet gewoon is. Toen ze net bij ons kwam, kroop ze steeds weg, bibberde ze bij 30 graden bijna uit haar vel van schrik bij alles en iedereen. Ze legde in die paar weken al een hele weg af! En daar ben ik echt super blij om. En trots op Lizzie 🙂
