Het is ondertussen voorbij 12u ’s nachts. Het is doodstil in huis op een paar ronkende honden na. Eindelijk tijd om achter de computer te kruipen en een paar baasjes te verblijden met een update van hun vakantiegangers.
Jaja, Eclips (de Golden retriever) en Nuna (de Labrador) kunnen in geen geval zorgeloos het beest uithangen. Zelfs van op een afstand kijken de baasjes mee en vragen ze regelmatig: ” zijn ze braaf?”
Eclips is de verpersoonlijking van braafheid denk ik. Zo een engeltje. Zo lief, attent en vrolijk. Een pupje is ze dan al lang niet meer, ze staat altijd klaar voor actie. Ze rent vrolijk mee met Mogwai, gaat lekker plonzen en spetteren en is helemaal blij met een goede knuffel of wat oefeningetjes.
En ik was bijna vergeten hoe vuil en harig een Golden retriever kan zijn, hoeveel haar ik dagelijks moet stofzuigen, dus ze komt net op tijd logeren om me daar nog eens aan te herinneren 🙂
Nuna is het hier duidelijk minder gewoon dan Eclips- logisch ook gezien Eclips een groot deel van haar leven hier doorbracht als hulphond-in-opleiding. Nuna is helemaal nieuw en daarbij nog eens piepjong. Zondag vierde ze met een modderige boswandeling haar eerste verjaardag. Hoera voor Nuuntje!
Eerst en vooral vind Nuna onze traphal monsterachtig grellig. Toegegeven, het is niet de schoonste, niet de elegantste en je kan door het trapgat de rommel in de kelder zien,… maar Nuna gaat dan dramatisch doen. Dus krijgt ze elke dag haar brokjes in het hol van de leeuw- en zo gaat het elke dag een beetje beter. Waar ze op dag 1 nog in achteruit ging toen ik richting de hal wandelde, loopt ze nu al vrolijk mee tot aan de deur, twijfelt even, maar gaat toch haar brokjes zoeken. Hopelijk is ze die kelderspoken tegen het einde van haar verblijf hier vergeten.
Ook de auto vond ze eerst bedenkelijk. Aan het modderige interieur ligt het niet volgens mij, dus probeer ik haar maar te overhalen. Omgekeerde wereld. Terwijl de andere doggies aan de deur al staan te trappelen en vol enthousiasme wachten op dat magische woord dat ze de auto in mogen springen, staat er eentje in achteruit modus. ” Auto? naaah, ksta liever wat onozel te doen op de oprit.”
Ondertussen lijkt ze wel door te hebben dat dat oude bakje haar richting bos brengt waar ze zo leuk kan rennen en gaat het al veel vlotter.
Ook totaal onbegrijpelijk is die spookachtige zwarte hond die in het keukenraam leeft. Enkel te zien bij nacht en een zéér verdacht wezen.
Ziggy maakte al snel duidelijk dat ze haar rust op prijs stelt en ook Ravasz oefende een paar keer zijn vieze ‘laat-mij-gerust’blikken. Vooral bulldozer Nuna heeft zich heel snel leren inhouden én haar remmen leren gebruiken en zo veroverde ze alle harten.
Ziggy en Ravasz gaan dan wel ergens rustig in de zon liggen, of op de zetel soezen om van op een afstand de jongelingen te bekijken, Mogwai smijt zich vollen bak in de actie. Want wat is leuker dan één speelkameraad? Twee natuurlijk!
Is Eclips moe dan gaat ze met Nuna spelen, is Nuna moe dan moet Eclips eraan geloven. En liggen de twee retrievers te slapen, dan gaat ze vrolijk op haar eentje met haar bal spelen. Het is echt heerlijk om ze zo samen te zien spelen, zich uitleven en genieten van de zon.
Of dat niet een hele dag drukte is, zo 5 honden in huis? Awel eigenlijk valt dat zeer goed mee.
Ik ben een hele tijd bezig met eten geven (omdat ik ze oefeningen of spelletjes geef) en zien dat ze allemaal knuffels krijgen, toch zijn ze behalve hun explosieve speelsessies in huis erg rustig. Ze liggen dan allemaal verspreid, of net allemaal rond mijn voeten te snurken terwijl ik werk.
En over snurken gesproken, hoog tijd om zelf mijn bed in te kruipen. Morgen weer een leuke dag in het verschiet 🙂
Slaapwel!
