De winter lijkt hier wel bijna voorbij. We horen de vogels wild fluiten en de sneeuw smelt snel weg. Wat overblijft is een triest, dor landschap en glibberige wegen vol ijsplekken. Leuk, denk je misschien, maar die lente, daar rekenen we voorlopig nog niet op want we weten maar al te goed dat het frisse groen, de bloemen, en de warme zon normaal de komende maanden nog niet arriveren.
Een jaar geleden, zo rond deze tijd, was het -17*C terwijl we nu in volle verwarring +4 *C op de thermometer zien staan.
Al dat uitzonderlijk geglibber buiten voelt niet bepaald als een uitnodiging voor lange wandelingen. Niet voor ons, maar ook de doggies wil ik niet pardoes tegen de vlakte zien gaan. Ik herinner me maar al te goed hoe Ziggy vele jaren geleden eens uitgleed op ijs en daarna vele weken verplichte rust moest houden plus hydrotherapie.
Helaas voor de doggies zijn de meeste wandelingen nu dus korter en aan de lijn, en kunnen ze enkel op bepaalde plekken nog eens goed ravotten. Hopelijk gaat het de komende week weer echt sneeuwen!
Ondertussen brengen we heel wat extra tijd door in mijn atelier. Ik volop aan het werk want 2022 bracht een bom aan kraakverse inspiratie die wacht op uitwerking, de doggies languit op de zetel of in een klein bolletje op hun favoriete kussen. Ondertussen houden ze me prima op de hoogte van al wat beweegt in de buurt. Onze buren hebben een puppy, een Duitse dog, super grappig beesteke. Heel onhandig op zijn lange poten. Vanuit de tuin achter ons, via de omgevallen boom sluipt een grote rosse kat rond het gebouw. Oh dat vinden ze spannend!
Het geluid van heerlijk snurkende honden is alvast mijn favoriete geluid tijdens het werken. Hoe druk mijn hoofd ook gaat, hen zien en horen slapen brengt altijd rust. Ze lijken het voorlopig ook niet al te erg te vinden dat we iets minder lang/ver wandelen. Zolang ze maar mee mogen zijn ze tevreden dus ik kan met een gerust hart werken en een tentoonstelling voorbereiden.
Duimen nu dat er de volgende dagen weer een mooi laagje winter uit de lucht valt!
