Ze zou zó graag achter de bal aan crossen, maar helaas, niet deze logeer-week.
Terwijjl Eauty het bij ons rustig aan moet doen door een poot-blessure, begeleidt haar baasje de Hachiko-honden en kandidaat baasjes want deze week is de súperspannende, zenuwverslindende en allesbeslissende stageweek! Nog een nachtje slapen (wij toch, de toekomstige baas misschien iets minder) en het examen zal genadeloos op de deur staan bonken De voorbije weken kregen we al tal van filmpjes, foto’s en updates door waardoor we de nieuwe duo’s zelfs al in actie zagen met onze schatten, nu is het vooral heel erg duimen en in spanning afwachten. Want helaas, dat is al wat we kunnen doen op dit moment.
Maar even terug naar Eauty. En haar poot waar ze dus ook medicatie voor krijgt. Een pieteluttig klein pilletje. Ik dacht, heel naief, … zo een groot beest, die eet dat wel gewoon op. Maar nee. Blokje kaas gesneden, netjes uitsparing gefoefelt waar het pilletje precies in kon, heel enthousiast gegeven. En ja, ze at de kaas met volle goesting op om vervolgens het pilletje – nu helemaal in bekwijlde versie- op de grond te deponeren.
Voor de restanten van haar medicatie zich met de verteringssappen zou mixen en onherroepelijk tot onhandelbare smurie zou transformeren, viste ik het snel op, sloot mijn handen rond haar neus, trok de enorme muil open, propte mijn hand er ver genoeg in op de pil te droppen, trok die hand vliegensvlug terug naar veiligere oorden, en hield haar snoet vast tot ik zeker was dat de pil aan de afdaling begonnen was. Dat allemaal in een seconde ofzo, met de ogen dicht en het gevoel dat mijn hand een leeuwenmuil moest trotseren.
En Eauty? Die gaf geen krimp. Keek me een beetje verwonderd aan en schoof nog wat dichter om te knuffelen.
Het spelen met de bal konden we haar hoopvol smekende oogjes niet ontnemen maar we gingen voor een aangepaste versie. De zoek-versie: Terwijl Eauty rustig zat te wachten, werd de bal ergens verstopt en kon zij er lekker naar zoeken. En plezant dat ze dat vond! Alle hoekjes en kantjes snuffelde ze af, en ze was er zelfs heel goed in.
Weten jullie nog dat we Eauty bij haar vorige logeerpartijtje aan het lachen probeerden te krijgen? Tevergeefs trouwens, dus probeerden we het gewoon opnieuw!
Eerst even twijfelen:
En jaaaaaaa geluuuukt!
Zo begroet deze GVR me dus elke ochtend. Met de tanden bloot en haar natte neus die ze dan tegen mijn hand komt duwen tot ze een knuffel krijgt en haar dag van start kan gaan.
