Heerlijk energiek, fanatiek, altijd klaar voor actie, maar tegelijk nog een beetje puppy. Een watje eigenlijk. Een heel lief watje.
Met 8 maanden oefent Mogwai haar vieze blik wanneer Ravasz te dicht bij haar eten komt. Want sinds een maand ofzo staat ze net als de anderen geestdriftig te wachten op haar brokjes. Haar kom is zelfs bijna altijd leeg.
Een tijdje geleden gingen ook de lessen schapendrijven van start, maar door allerlei omstandigheden hebben we nog niet regelmatig kunnen trainen, dus maken we niet veel vordering. De commando’s die we meekrijgen herhalen we natuurlijk wel, maar echt oefenen kan slechts met echte schapen. Voor Mogwai is er immers geen enkele prikkel die dezelfde reactie losweeks als een rondhuppelend schaap. Terwijl ze bij eender welk ander beest het liefst rechtsomkeer maakt, verandert ze bij de schaapjes in een starende zoutpilaar. En dan mag je als baas gewoon de boom in, de pot op en je schup afkuisen, ze staat erbij en kijkt ernaar. Prima eigenlijk, maar ik zal toch ergens een pauzeknop moeten inbouwen.
Tot nutoe vond ik enkel haar ‘play’ en ‘fast forward’, hoewel ze me ervan overtuigde eveneens een ‘rec’-knop te hebben.
Qua huis-tuin-en-keukenactiviteiten verkiest ze vooral het terroriseren van Hummertje, stokjes stiekem binnensmokkelen en versnipperen met voorkeur wanneer ik net gekuist heb, of bijna onzichtbare dingen vinden en (vuile) sokken uit de wasmand stelen. Valt Hummer dan toch in slaap, dan kruipt ze soms bij Ziggy mee in de mand, wat zij prima vindt tot het moment dat Mogwai heel erg graag wil laten zien hoe leuk ze Ziggy vindt. Dan gaat ze lukjes geven, kruipt ze half onder Ziggy -die dan zachtjes gromt waardoor Mogwai helemaal ondersteboven gaat liggen en nog meer ligt te wriemelen tot grote ergernis van Zigje.
