Een tent, lekker eten, zalig zonnetje en goed gezelschap, dat zijn de perfecte ingrediënten voor een paar superdagen op het ritme van de natuur.
Onder de warmte van de middagzon trokken we met z’n allen richting groen. Ardennen. De doggies waren uitgelaten en nieuwsgierig naar wat komen zou. Ze hadden ons immers vanalles zien meezeulen. Van botinnen tot de zeer belangrijke- niet-te-vergeten hondenbrokken.
Onze mini-nederzetting ontstond toen onze tenten in cirkelvorm rond het kampvuur ons tijdelijk stekje afbakende. Heel gezellig.
De ondergaande zon nam de warmte mee en maakte plaats voor de nachtelijke kilte. Het gras werd nat. Een smakelijke groentesoep warmde ons op om niet veel later zalig onbekommerd in slaap te vallen.
De roep van de vroege vogels gaf ‘s morgens het signaal dat een nieuwe dag was aangebroken. De zon klom snel en de hoogte in. Wandeltijd!
De honden renden, speelden en genoten van het verfrissende water van beekjes. Ze amuseerden zich tot hun tongen bijna de grond raakten. Dan was het tijd voor eten! Of toch, hopen op ook een kruimeltje van al dat lekkers.
Met de avond koelde de lucht af. Precies tot de ideale slaaptemperatuur. Moe van al het wandelen overdag sliepen we al snel.
Een nieuwe morgen, een nieuw avontuur. En opstaan met een gelukzalig gevoel. Rust. Maar toch klaar voor actie.
Na een heerlijk ontbijt trokken we alweer op pad. Klaar om nieuwe gebieden te ontdekken. Het was alweer een dag met een verzengende warmte. Gelukkig was het onder de bomen heerlijk fris. De doggies vonden het heerlijk. Al die nieuwe geuren, het bos, lekker wandelen. Grandioos.
Het werd een lange wandeling. Met als afsluiter een ijsje. Lekker koud. Dat konden we wel gebruiken na zo een warme dag.
Terwijl de honden op hun doeken in de zon lagen te soezen, begonnen de baasjes alweer aan een feestmaaltijd. Verse pasta met groentjes, stokbrood en een plaatselijk biertje of wijn. Om van te smullen!
Op het houtvuur ontbrandden de dennenappels. Klaar om ook de grote houtblokken te laten opgaan in de flikkerende vlammen.
Voor ons begon die avond de terugreis nog. Met de ondergaande zon die de velden in een warme gloed hulde, keerden we moe maar voldaan weer naar huis.