Duracell-puppy

Sinds de allereerste Hummer- blogpost is er heel wat veranderd.

Aanvankelijk zat ik een beetje met de handen in het haar. En vragen, veel vragen in mijn hoofd.
Werken met honden en zelfs hondenfoto’s maken, zijn dingen die ik heel intuitief aanpak. Ik werk op gevoel. Maar dat maakt tegelijk dat je die deur naar je hart wagewijd openzet. Af en toe krijg je dan natuurlijk het deksel kei hard op je neus.De steun die ik vanuit verschillende hoeken kreeg deed me dan ook enorm goed, dus MERCI!

Voor Hummer heb ik de deur op een heel klein kiertje gezet. En ik ben maar wat blij dat we toch hebben volgehouden. Momenteel zit ze hier naast de zetel -met een zacht snurkje- naar me te kijken.  Ze heeft de hik. Maar toch kijken die donkere oogjes me heel Droopy-achtig aan. En dan krijgt ze een aaitje natuurlijk, want wie kan aan een lieve puppyblik weerstaan? 🙂

Ze blijft natuurlijk wel een heerlijke Duracell-puppy. Liefst zou ze een hele dag spelen. Ravotten, met schoenen sleuren en uiteraard ook Eauty uitdagen! (op deze moment  trippelt ze me voorbij met 1 van mijn sportschoenen in haar muil…)

Stilzitten, dat is absoluut niets voor Humpty Dumpty. Ze is een echte wiebelkont! Maar in de voorbije weken leerde ze ook de heerlijkheid kennen van hondenmassage en flodderen.
Een hele ommekeer.

Eauty kan zó serieus kijken, niet te doen. Maar onder die warrige pels schuilt zo een zacht eitje. Wanneer ik ’s morgens beneden kom staat ze wildenthousiast rond te springen – en als ik pech heb springt ze ook bovenop mij- Wanneer ik haar dan duidelijk maak dat aandacht geven zeer moeilijk wordt als je balans-oefeningen moet doen, smijt ze zich op haar rug, met haar 4 poten in de lucht.

Eerder deze week probeerde ik haar trouwens te borstelen. Héérlijk vond ze het.
Tevreden met het resultaat bekeek ik haar gladgestreken pels, en realiseerde dan dan ze maar heel even een beetje moest bewegen of de plukjes stonden weer alle kanten uit… 😀

"Hoezo ik mag niet in staarten bijten?!"

"Wat denk je van een piercing Eauty? Dat is cool!" (en je baasjes zullen het vast niet erg vinden, fluisterde ze nadien)

Ippon!

En dan samen rollebollen in een warm herfstzonnetje… Wat een hondenleven!

Zó moe wordt Eauty van al dat puppygeweld:

 Het eerst slachtoffer van Eauty:

Hummer en de Koeien. De 2 kalfjes waren supernieuwsgierig naar haar. Verkoos toch een veilige afstand te houden 🙂

Flinke Huppie:

Ook de lift kunnen we aanvinken op ons socialisatie lijstje :-). Ze deed trouwens prima. Instappen in dat puppy verslindende monster vond ze even raar, maar dat was snel vergeten.

Van heinde en verre komen ze om Hummertje te bewonderen. Het kleine beertje zette dan ook alles in om haar beste kant te tonen. Ze was heel flink tijdens ons gezamelijk uitstapje naar de markt. Ze had wel meteen door waar het kippenkraam was- de klaargemaakte. Ook ontwikkelde ze een sterke interesse voor de plastic zakjes die mensen meezeulen over de markt 🙂

En dan even genieten in het zonnetje. Terwijl de tweebeners zaten te tateren, lag puppy er rustig en flink bij. Ze liet zelfs hondjes rustig passeren als deze voor haar geen interesse hadden. Dat had ik niet verwacht. Meestal kiest ze voor de bulldozer-stijl.

Deze week was het ook weer Hachiko les. Je ziet die puppy’s bijna groeien. Zo snel gaat dat!

Na een bezoekje aan de dierenarts en de nodige prikjes, gingen we met de hele groep op stap in de buurt. Geen hele nachtelijke wandeling, maar wel een kort stukje om heel intensief te oefenen op het wandelen aan de leiband. Dat is immers súperbelangrijk voor hulphonden. Een trekpaard aan een rolstoel, dat is helemaal niet handig :-). Daarom oefenen we dus heel erg- en op een zo leuk mogelijke manier- om de puppies netjes te laten meehobbelen.

En na de les waarin Hummer ook nog goed speelde met de andere puppies… waren haar batterijen toch even helemaal leeg 🙂