" Wat een weer!" bromde de beer vast als hij aan zijn winterslaap zou moeten beginnen.
Vandaag was immers een prachtige zonnige herfstdag. Zo eentje waar binnenzitten een doodzonde is.
De zon deed de fenomenale herfstkleuren gloeien, en een zacht briesje speelde met de dappere dorre blaadjes die zich nog zo lang mogelijk proberen vast te houden aan steeds kaler wordende takken.
De doggies waren in een zotte bui. Ze wilden naar buiten, lekker genieten van een herfstwandeling, ravotten en op stokjes knabbelen. Groot gelijk!
Het relatief warme en droge weer is merkbaar op onze wandelplek. De plek waar ik me vandaag nog met gemak op de grond kon zetten tussen de honden, transformeerde de vorige jaren vanaf oktober in een moerassig ondergelopen vlakte, met hier en daar een dapper boompje, waar je enkel nog met laarzen en een regenbroek door geraakt.
Ziggy is vast de enige die het zonde vindt. Elke keer opnieuw loopt ze heel nieuwsgierig naar het laagste gedeelte waar de reuzenplas begint. De restjes opgedroogde modder zorgde voor een klein spatje teleurstelling. Maar die teleurstelling werd ruimschoots goedgemaakt met een uitgebreide knuffelsessie in het warme herfstzonnetje.
