Toen ik deze morgen wakker werd, hing buiten in natte witte slierten een echte herfstlucht. Wow!
Snel sprong ik uit mijn bed om me klaar te maken, gritste een stel leibanden en hondenkoekjes mee en sprong de auto in richting bos.
Zelfs Hummer moest mijn ongewone ochtend-enthousiasme gemerkt hebben want zelfs zij sprong onverwacht zelf de auto in.
Onze dag startte in een verlaten, kil en mistig bos, maar na een tijdje kwamen meer wandelaars op de frisse herfstlucht af. Eentje daarvan herkende meteen ook Hummer en liet enthousiast weten hoezeer ze weer gegroeid is.
Want groeien, dat doet ze sneller dan ze kan eten!
Als ik terugblik op de eerste foto’s die ik van haar maakte, van dat kleine pluizige ding,… dat is ze belange niet meer. Ze begint het puppy-stadium te ontgroeien. Haar vacht is al wat minder pluizig, ze krijgt lange poten en het is hoogtijd dat ze tanden gaat wisselen want die zijn veel te klein voor haar bekje!
Hummer tijdens 1 van de eerste lessen. Op de tafel werden ze gewoon gemaakt aan zachtjes borstelen en vasthouden terwijl wij als gastgezinnen vertellen over onze ervaringen.
De hele groep een paar weken later:
De aanzet en aanmoediging voor het nieuwe commando dat ze puppy’s leerden. Ondertussen heeft ze het commando helemaal onder de knie, maar toch oefen ik het niet té vaak. Ze gaat immers nogal enthousiast iedereen bespringen 😉
Enja uiteraad kon ik het niet laten om na een andere shoot ook met het volledige drietal foto’s te maken.
Kil buiten? Warm binnen 🙂
Het wordt trouwens hoog tijd dat Hummer haar jasje en pasje gaat verdienen. Toegegeven, het is nog wat vroeg, want alle puppy’s moeten eerst helemaal zindelijk zijn.
Maar we kijken er zóó naar uit!
Bij de uitstappen dat we maken denken we soms:”Dju dat had leuk geweest als oefening voor Hummer!” of zelf:” Oh daar wachten we mee tot Hummer haar jasje heeft.”
Zo gingen we dit weekend naar een zeer geestige try-out van Alex Agnew, een show die met al die rare geluidjes en lachende mensen echt een goede oefening zou zijn.
Ook op de boekenbeurs hebben we haar gemist. Niet dat ze dat zo geweldig spannend zou vinden, maar met een hulphond krijg je meestal wat meer ruimte -ofwel uit respect ofwel uit schrik ;-)- en ware het niet dat we de allerdrukste dag van de hele boekenbeurs hadden uitgekozen…
Nugoed, op zich maar best zo, want als ik met Hummer op stap ben, kijk ik amper naar wat er rondom mij gaande is. Dat zou zonde zijn van al die heerlijke boeken, nietwaar?
Zoals elk jaar waren er een heel aantal auteurs die boeken signeerden, maar deze artieste sprong er voor mij zeker uit. Met papier, verfpotten en potloden op de tafel uitgestald kon je haar tekeningen tot leven zien komen. En awel, dát is wat ik graag zie.
De romans laat ik meestal aan me voorbij gaan. Ik ben eerder een fan van kinder-en jeugdboeken, hobbyboeken of echt feelgood-spullen. Omdat de boekenkast ondertussen uitpuilt ben ik toch behoorlijk kritisch. Waar ik niet aan kon weerstaan was dit:
Een magnetic poetry kit. Ik ben dol op woorden. K schrijf ze op meubels, muren, foto’s… En ze kwamen meteen van pas voor de Kikkererwt.be veggiefood-blog:
Een ander onweerstaanbaar boek was een prentenboek – Het boek van de grote filosofische tegenstellingen.
Prachtige beelden. Om van te snoepen.
Maar dan even terug naar onze boswandeling. Want daar zijn foto’s van natuurlijk. Soms neem ik me wel eens voor om gewoon wat te wandelen en geen foto’s te maken. Dan zou ik de camera gewoon thuis laten… en dan begint het te kriebelen en denk ik :’ach een klein cameraatje moet kunnen” Maar dan zou ik mijn eigen camera missen… En eindig ik alsnog mét camera rond mijn nek in het bos. Achja, dat beetje extra sleepwerk heb ik er wel voor over.
En ondertussen is Joeri op zoek naar zijn 2e schoen, die door Hummer gestolen werd… want de kleine puppy laat flink merken dat ze buiten moet.