Naar de film

Een paar minuten geleden dacht ik nog, bijna euforisch, vooruitgang geboekt te hebben in het lekkage probleem van de Huppie.
Te vroeg gejuichd.

Bovenaan de trap lag een plas. Zo een gezellige, die zich uitbreid naar de treden eronder… Damn…

Anders dan hierthuis- waar we duidelijk een signaal missen, is ze hyperzindelijk op verplaatsing. Naar school, de winkel of de markt? Allemaal geen probleem. Ze houdt prima op tot ik aan een besoins-plekje kom.

Hummertje is nu ook volop in training om haar serieuze kant te ontdekken.
Jasje aan= braaf zijn. Of toch, dat is wat we haar proberen wijs te maken 🙂

Het plan om met de 2 hulphonden-in-wording naar de film te gaan, kan je dan ook wel beschrijven als relatief moedig.
Toen ik het hier eerst aankondigde, trok Joeri even bleek weg. "Waaat? Met 2 honden?" Goed wetende dat als ik iets in mijn hoofd heb, hij dat toch niet kan veranderen… Stelde hij zijn voorwaarde: "Ok, maar jij loopt met Hummer!"

Alsof met 1 hond al niet alle ogen op je gericht zijn, is binnenwandelen met 2 honden helemaal een aandachtstrekker. Gewapend met een busje kuisproduct, een dweil en hondenkoekjes trokken we met wat vrienden richting Metropolis in Antwerpen.
De film van onze keuze bleek meer dan 2u te duren. En we kregen een pauze.

De zenuwen die we toch een beetje ervaarden, bleken totaal ongegrond. Het vertrouwen in onze honden te laag.
Zowel Eclips als Hummer gedroegen zich voorbeeldig! Beiden met hun knalgele jas liepen ze netjes met ons mee, en installeerden zich rustig aan onze voeten tijdens de film.
Van de knallen en geluidseffecten trokken ze zich geen moer aan. Zelfs toen de hele zaal hoorbaar schrok, gaven ze geen krimp.
Het enige dat ik met Metropolis nog zou moeten regelen is een vergoeding voor Hummer. Ze heeft immers heel netjes de ruimte onder onze stoelen gestofzuigd. Geen kruimeltje popcorn zal daar nog te vinden zijn!