Lampenkap 2.0

Hier zijn we weer met een blog-update.
Het is hier rustig geweest. Of toch, op gebied van hondenuitstapjes.

Momenteel is het dag 10. De laatste dag rust in principe. Een voorzichtige zucht van opluchting ontsnapte ons al. Maar morgen eerst de dierenartsspreken voor we de duracell-puppy groen licht geven.

Diezelfde dierenarts gaf ons een supersexy lampenkap mee, speciaal voor ons zonnetje in huis. Type uplighter.
Gelukkig voor Hummer moet ze die niet aan. Ze bleef prima van haar wonde af, en het geneest heel mooi. Toch kon ik het niet laten om er wat foto’s van te maken. Hummer wilde dan ook persé óók poseren. Dan is het maar een thema dat helemaal bij haar past 🙂

Dag1 was Hummer nog een beetje een makke puppy. Zeker voor haar doen. Ze sliep veel en was echt kalm.
Dag 2 ging haar al wat beter af, ze trippelde al wat meer rond en zocht de beste plekjes in de zon uit.
Dag 3 startte de puppy-hel. Madam was wakker. Zal wel zijn na 3 dagen slapen… maar ze mocht dus in geen geval wild/(haar gewone zelf) zijn. Eclips wilde maar al te graag de verloren speeltijd inhalen, maar ook dat was een No-Go. Twee gefrustreerde honden als gevolg.

Tot dag 7 werden de 2 blondies dan ook zoveel mogelijk gescheiden gehouden. Zielig hoor. Dan loopt Eclips súper enthousiast de tuin in… kijkt over haar schouder (meestal volgt Hummer haar op de voet)…. beseft dat Hummer er niet is,… en staat wat te gapen in de tuin. Ondertussen zit aan de keukendeur, aan de warme kant, een ongelukkige puppy uit het raam te staren naar haar vriendje dat buiten loopt…

Ook in huis was de rust-regel van kracht. Een hele uitdaging voor de hondjes, maar ook voor de baasjes die alles uit de kast moesten halen om die 4 duveltjes bezig te houden.
Hummer kreeg al haar brokjes in een koekenbal, en verder kregen de doggies een beetje minder brokken en wat extra knauwbeentjes om zich bezig te houden.

Dat wisselden we af met zoekspelletjes en denkspelletjes:

Zonde dat er geen Nintendo-spelletjes voor honden zijn. Zou nog wat zijn voor Hummer.
Maar ze was toch al tevreden met een natuur-documentaire. De geluiden van de wilde dieren fascineerden haar, nieuwsgierig kwam ze mee kijken:

De bewuste zevende dag nam ik Hummer toch mee op wandeling. Dat was ofwel héél goed, ofwel héél stom, het is maar hoe je ’t bekijkt.
Hummer kon uiteraard niet los gaan spelen met haar vriendjes. Dus ik liep rond met een bommetje energie aan het uiteinde van de lijn. Ze slipte ter plekke, maakte gekke sprongen en wilde gaan ravotten en rollen in de modder.Ze snapte er niets van.
Anderzijds kon ze zo wel wat snuffelen, bewegen en nog wat oefenen aan wandelen aan de lijn.
De moment zelf was ze vast niet zo happy, maar eenmaal thuisgekomen merkte ik wel dat de wandeling haar deugd had gedaan. Ze was rustiger, wist beter waar ze met zichzelf moest blijven, en lag even later heerlijk te dromen.

Dit weekend was het helemaal ontploffingsgevaar. Alle energie van een volledige week moest zich ontladen. Zondag stuiterde ze door de living en keuken, slipte en gleed uit, knalde tegen de muur, sprong recht,… en begon opnieuw. "oooh booy," dachten we toen we haar bezig zagen. Zelfs Eclips stond verdwaasd naar haar kameraadje te gapen.

Uit veiligheidsoverwegingen zwierde ik de keukendeur open en heb ik ze even door de tuin laten rennen. Dat slipt zo niet. Even later werden de 4 pootjes netjes afgekuist en kreeg ze haar gele Superhonden-cape om.
De beslissing was gevallen. Niet Eclips maar Hummer zou me vergezellen naar mijn moemoe. Ze kon een uitstapje wel gebruiken!

Wat was ze happy! Ze dartelde vrolijk mee naar binnen, trotseerde de liften en na een kalme begroeting legde ze zich op haar gemak neer aan moemoe’s zetel. Ze was superflink!

Ook thuis hielp ze onze ‘handige Harry’ bij het monteren van wat Ikea-spullen. Nuja helpen,… ze zorgt in elk geval voor wat extra werk en uitdagingen. Zo kroop ze bij Joeri op de schoot net wanneer hij iets wilde vastschroeven, of trippelde ze heel stoer rond met de schroevendraaier of 1 of ander onderdeel.
Maar pas op, het is niet dat rondlopen met die spullen dat het probleem is, (want we zien natuurlijk dat ze enkel te pakken krijgt wat veilig is) maar ze leerde wel al een zoekapport,…. …. …. …. …. maar we mogen nog steeds niets afpakken 😀