Up in the air

"Wat, gij?!" "In een luchtballon?!"  Was zowat de gemiddelde reactie die ik kreeg van mensen die me goed kennen, en gelijk ook weten dat ik nogal wat last heb van hoogtevrees.
Zelfs op een tafel kan ik al niet stabiel staan. Het idee aan hoogte doet het angstzweet me al uitbreken.

Toch twijfelde ik geen milliseconde om in de mand van de luchtballon te klimmen.

Ik belandde daar in die wei dan ook totaal onvoorbereid.
Een tijdje geleden vroeg the Big Boss (niet dat hij dat graag hoort) van het evenementenbureau waar ik freelance voor werk, om een avondje vrij te houden.
Niet om te werken. Het was een verrassing.
Een complete verrassing, want ik kan je verzekeren, hij kan zwijgen!

Ik wist 3 dingen toen ik werd opgepikt: 1) het uur waarop ik moest klaar staan 2) er waren veggie broodjes voorzien 3) we mochten geen hakken dragen.

Kan je verzekeren, wanneer je op schok bent met een evenementenbureau kan je ALLES verwachten.

We doorkruisten het halve land om her en der collega’s op te pikken, en uiteindelijk gedropt te worden in een wei. En nog steeds wisten we van niets.
Een tafeltje werd uitgeklapt, drank en broodjes vulden onze hongerige magen terwijl een heerlijk zomerzonnetje voor wat warmte zorgde.

Toen even later een camionette met een reuzengrote mand het terrein op reed werd het snel duidelijk: een ballonvaart!! Wauw!!

En die hoogtevrees, die viel wel mee. Niet recht evenredig met de hoogte in elk geval. Ik vond een geweldige manier om mezelf voor de gek te houden, namelijk door het vasthouden van de lussen in de mand 🙂
Een beetje gek, maar het hielp. Het was prachtig!

Enkel wanneerde extra passagier zich begon klaar te maken voor zijn sprong, had ik plaatsvervangende doodsangst 🙂
Alsof het niets was klom hij op de rand van de mand, bracht zijn apparatuur en pak in orde, en duikte vervolgens van op 1500m hoogte de genadeloze diepte in. Zelfs nu ik dat hier neerpen voel ik de kriebels in mijn lijf. Bbrrr!!

We zweefden zo ongeveer een uurtje rond. Op het hoogste punt konden we zowel de koeltorend van Doel zien, als de Noordzee. Magnifiek!
Niet alleen de hoogte was uitzonderlijk mooi, ook het zweven boven de velden was een heerlijke ervaring. Vanuit de lucht zagen we mensen die aan het picknicken waren, zwaaiende kindjes en allerlei beestenspul.

Voor mij leek het of onze landing zou er eentje in een hoge boom worden, maar gelukkig had onze ballonvaarder wat meer inschattingsvermogen. Hij slaagde erin om de reuzenballon netjes op een landweg te parkeren!

Eenmaal veilig met de voeten op de grond hielp iedereen mee om de ballon zo snel mogelijk van de baan te krijgen en te toasten op de veilige aankomst.

En als prachtige afsluiter had onze Big Boss nog taart voorzien! Mmmmm!!

 Kort samengevat:

_ Big Boss weet ons te verrassen! (merci!)
– Een luchtballon is minder eng dan op een ladder klimmen
– Er zijn mensen die gewoon totaal absoluut nix nada noppes schrik hebben op 1500m hoogte.
– In een warme luchtballon lopen is een speciale ervaring op zich.
– taart eten op een verlaten landweg, in het half donker na een heerlijke avond, smaakt gewoon nóg beter.