Het bos was reeds enige tijd omgetoverd tot een melancholische wirwar van kale takken en modderpaadjes.
Vooral op druilerige dagen, heerlijk om in stilte rond te kuieren met de doggies. Want veel volk kom je dan niet tegen.
Niet dat de doggies zich er ook maar iets aan storen. Hummer, helemaal verzot op modder, doopte zich tot queen van de duotoon, Ziggy gaat met plezier wat dabben aan de waterkant, maar mijdt verder elke plas, en Ravasz geraakt proper weer thuis ongeacht het weer. Enkel een hevige stortbui weer zijn humeur een beetje uit evenwicht helpen.
Ik was dus verre van de enige die een gat in de lucht sprong toen het startte met sneeuwen.
Als ik een start had, was ik er vast net als Hummer achteraan gegaan om als een halve idioot toertjes te draaien door de keuken.
Die staart heb ik niet, dus die actie laat ik aan de huppelende Hummer over.
Het sneeuwtapijt was van korte duur, maar we hebben er toch veel plezier aan beleefd!
Ziggy en Ravasz speelden in de tuin als 2 losgeslagen puberhonden. Hummer huppelde er wat rond, maar miste duidelijk Eclips om echt te ravotten.
Hummer loopt meestal vrolijk mee wanneer Ravasz het spel ingang trekt. Maar steeds op een veilige afstand. Het brute geweld van de 2 oudsten laat ze liefst aan zich voorbij gaan. Trekt ze net iets teveel aandacht, springt ze de eerste de beste struik in bij wijze van bunker.
Na een ijskoude koude-poten-wandeling en het tijd voor wat warmte.
En ze hebben hier zo hun eigen technieken.
Ziggy installeert zich per definitie bij ons. LIefst zo dicht mogelijk, met haar kopje op onze schoot.
Ravasz brengt koude dagen door bij de verwarming. Hij wisselt hoogstens eens van hoek. Alsof het hier binnen 10 graden onder nul is plak hij zich helemaal tegen die verwarming aan.
Hummer, de minst kouwelijke van allemaal, sleept haar dekentje een paar keer over en weer, tot ze de meest ideale plek vond – meestal in het midden van de kamer- smijt zich na een paar rondjes neer, en vertrekt naar dromenland. Meestal ligt ze een kwartiertje later op haar rug te slapen.
Voor Hummer bracht het weekend, naast vermoeiende wandelingen, ook andere uitdagingen mee.
Ze was namelijk model tijdens mijn les waarnemingstekenen!
Bij het arriveren leek ze nog niet erg onder de indruk. Ze liep flink mee naar het atelier, waar ze wat lag te soezen terwijl ik papier aansleepte, houtskool klaarlegde, en banken verzette.
Ze liet zich eveneens van haar meest voorbeeldige kant zien toen de leerlingen haar kwamen begroeten en tijdens mijn hele uitleg.
Het concept van stil zitten had ze niet meteen door, maar dat was natuurlijk deel van de opdracht. Ze bleef in elk geval netjes op haar matje liggen, en viel uiteindelijk zelfs in slaap!
En natuurlijk wordt zo een braaf model, en hard werkende leerlingen ook beloont 🙂
