Dino’s kijken

Dappere Hummer ging mee Dinosaurussen kijken.
Tegelijk was het haar eerste uitstap in Brussel, in het Dinomuseum, zoals wij zeggen, maar wat in feite het museum voor natuurkunde is. Kwestie van het streepje jeugdsentiment ook vindbaar te maken in google 🙂
Het dinomuseum is immers meer dan een collectie dinootjes, het herbergt een prachtige collectie skeletten van zeezoogdieren, een zaal over kriebelbeestjes (insecten en aanverwanten), opgezette dieren van overal ter wereld, een interactieve tentoonstelling over de prehistorie (vooral voor kinderen), een bonte verzameling edelstenen en mineralen enz.

Sinds mijn eigen vervlogen kinderentijd, blijkt het museum zich te hebben ontdaan van de plastieken nepdino’s, en krijgen de skeletten de belangrijke plaats die ze verdienen. (inclusief sfeerverlichting)

Hoewel we ons beste Frans al klaar hadden voor de strijd om toegang, bleek dit alles behalve nodig. We werden zeer vriendelijk ontvangen – in het Nederlands trouwens- de dame checkte even of ze een assistentiehond was, en smolt bijna weg bij het zien van Hummers paspoort 🙂

Ze vertelde dat het mogelijk was dat de zaalwachters ons vragen zouden stellen, maar in geen enkele uithoek van het hele museum werden we tegengehouden of aan de tand gevoeld.

Hummer zelf slofte als een voorbeeldige hulphond (in opleiding) mee. Trap op, trap af, lift in, lift uit, over glazen vloeren, langs gillende kinderen,… niets bracht haar van de wijs.

Stoutmoedige Hummer was niet het minst onder de indruk van de gigantische dino’s, maar de opgezette bizon fascineerde haar mateloos. Ze vond hem zodanig interresant dat een ietswat zenuwachtige zaalwachter toch al wat dichter kwam staan 🙂

Naast de opgezette bizons enzo, was het dino-café haar favoriete locatie. Ahja natuurlijk! Talloze uitgelaten kindertjes krijgen daar een snack of middageten, en in al hun enthousiasme belandt het één en ’t ander op de grond. Maar geen nood, poetsdienst ‘Hummer & company’ is al onderweg!

De museum-uitstap bleek voor Hummer vermoeiender dan een gemiddelde boswandeling, al bij onze stop in het dino-café smeet ze zich onder tafel om niet veel later in slaap te vallen.
Eenmaal thuis strompelde ze nog net tot aan haar mandje, krulde zich op tot een bolletje, en lag de rest van de avond heerlijk te ronken.

Ze droomde vast van dino’s, bizons en de kleurrijke vissen die ze zag!