Hummertje verblijft reeds een volle week in het Hachiko- centrum, samen met haar vriendjes van de sessie.
Het was een relatief emotionele Hummerloze week. We missen haar nog enorm, met haar zachte snurkjes, speels enthousiasme en gekke sprongetjes, ookal lijk ikop sommige momenten te denken dat ze er gewoon nog is. Op wandeling was ik opeens een hond ‘kwijt’ bijvoorbeeld. Heel even maar, dan realiseer ik me natuurlijk dat ze bij Hachiko is.
Vanuit het centrum kregen we alvast een paar leuke updates. Hummer testte trainster Elke alvast op dag 1 – ondanks ik haar had opgedragen om braaf te zijn, maarja eenmaal het huis uit…-
Ook kregen we reeds foto’s door:
Het duurde toch een paar dagen eer ik me zonder gesnotter aan de foto’s kon zetten die ik nog van Hummertje maakte, maar er zullen vast nog wel wat beelden van haar verschijnen 🙂
Waaronder ook een filmpje van wat ze zoal bij ons leerde:
Bij deze wil ik gelijk iedereen bedanken voor de talloze e-mails, facebookberichtjes, smssen, knuffels en foto’s. Ik ben geen held op dergelijke momenten, zelfs voor een babbelkous kunnen de woorden wel eens zoek zijn, maar de warmte in al die berichten doet enorm goed.
We geloven dan ook 100% in Hachiko, in Hummers toekomst, in de waarde van de hulphond voor wiens leven ze ook meer glans kunnen geven.
Het is nu even niet gemakkelijk, en dat wisten we ook. Met Hummer gaven we niet enkel onze kleine snurkie af, ook het laatste tastbare aandenken aan Daphné hebben we uit handen gegeven.
We hebben in elk geval alles op alles gezet om Hummer een goede start te geven. Voor Hummertje zelf, voor Hachiko, voor haar toekomstige baasje, en zeker ook speciaal voor Daphné.
Het ga je goed kleine Bollie!
