De aanloop naar Mogwai’s 11e levensweek is vast de vermoeiendste geweest tot nutoe.
Ze slaapt, eet en groeit als nooit tevoren.
Halverwege vorige week pikten we onze logé Johnny op na een Hachiko-sessie. Een sessie waarvoor ik gelukkig een co-piloot mee had.
Mogwai een hele avond alleen achtelaten vond ik wat zonde, en een groep hulphonden-in-opleiding leek me prima socialisatie. In de trainingsruimte staat een bench en die leek me in combinatie met een lekker knauwbeentje ee supersterk plan. Van daaruit zou ze alles rustig kunnen bekijken, beetje knauwen en misschien zelfs slapen. Ik zag het al helemaal voor me.
Jah… Mijn lieftallige co-piloot is gelukkig zo veelzijdig dat ze de rol van puppy-oppas/entertainer als vanzelf op zich nam toen Mogwai als een dolle mina het hele kot bij elkaar krijste. Nee, die bench daar, terwijl al die andere honden ronlopen zag ze ABSOLUUT NIET zitten.
Gelukkig was ze dan weer wel helemaal happy dat haar grote vriend mee naar ons thuis mocht. 
Behalve spelen stonden er ook wat uitstapjes in de agenda van Mogwai.
Mee uit eten gaan bij Lombardia ( 1 van mijn favo adresjes voor lekkere veggie burgers):
Een wandeling over de Meir, inclusief véél afleiding en nieuwe geluiden van straatmuzikanten, kinderwagens, passerende trams, gedrum aan de lichten, fietsers, handen die van overal komen om haar te aaien…
Koekjes kopen voor het goede doel (daklozen en hun dieren):
De sfeer opsnuiven van de markt, met alle kleuren, geuren en geluiden:
Kindje op bezoek:
Toertje plantencentrum (het grootste deel liep ze zelf hoor) en de verleiding van overhangende takjes en blaadjes en hier en daar wat rommel op de grond. Gelukkig vond ze mijn koekjes toch nóg lekkerder :
En het aller- aller- fijnst? Wandelen, spelen en ravotten met de andere doggies.