12 weken

De aanloop naar haar 12e verweekdag was eigenlijk zeldzaam rustig. De vermoeidheid die me halverwege de week niet los liet, bleek de voorbode voor een fikse verkoudheid. Uiteraard, naar goede gewoonte net tijdens den blok, het moment waarvan verwacht wordt dat ik meer tijd doorbreng met cursusmateriaal dan met zakdoekjes aan de lopende meter, tassen thee met gember en een ton honing en ajuin naast mijn bed. Jaja, geen middel laten we onbenut om de vieze beestjes zo snel mogelijk het hazenpad te doen kiezen. Want geblokt moet er worden, en met een kop als een houten blok is informatie opslaan net zo onmogelijk als een CD schrijven op een antiek rekenmachine.

Johnny werd de voorbije week dan ook belast met een extra taak: het entertainen van de puppy. Een opdacht die hij gretig aan nam en met kwispelende staart volbrengt. Hij leert haar over de geneugten des levens zoals slobberen uit een beek, graven naar China (zie facebook), planten stelen en beentjes verschansen, maar ook lekker genieten van de warme zonnestralen en middagdutjes.

Heel even samen voor de camera:

3-2-1… GO!

"he, waar doe je?"
"Ik ga naar China!"

"oh, mag ik mee?"

"Ik verplaats alvast dit grassprietje…"

Van blikkerende tanden tot puppy-gegrom, woeste blikken en aanvalsstrategieën, deze 2 gladiatoren zijn er klaar voor.

PS: geen hondgeraakte gewond tijdens deze opnamen.

Tijdens het Hachiko- frietcafé waar ook Mogwai en Johnny mee naartoe gingen, kreeg ik de kans om Miss Pup even te wegen (waarvoor dank Caroline). Op 12 weken weegt ze 7,3kg. Dat lijkt voor ons al heel wat, of beter gezegd: voor de armen die haar moeten dragen, maar ze heeft best nog wat groeiwerk te gaan.

Het frietcafé was voor Mogwai in elk geval een fijne en vermoeiende ervaring. Zoveel gezien, zoveel gehoord en zoveel hondjes begroet. Hier en daar even schootzitten om uiteindelijk gewoon in slaap te vallen.

Geen van beide gaf nog een kik op de terugweg.