Mouche de logee

Mouche was onze logée voor een week.
Geen groot hondje, en zeker geen veeleisend meisje, maar toch was het behoorlijk full-house hier.
Met Mouche erbij komt het totaal op 5 honden!

Eerlijk is eerlijk, het is veel, maar slechts op bepaalde momenten. Opstaan bijvoorbeeld is nogal hectisch want ze zijn allemaal even content dat de dag van start gaat. Etenstijd is nog zo druk moment waarbij 5 paar poten enthousiast rondtrippelen. Gelukkig hebben ze allemaal een flinke portie etensbak-manieren want tegen dat de laatste zijn bakje krijgt, loopt de eerste alweer rond.

Gaan wandelen was een missie op zich. Eentje waarvoor ik tegen mijn gewoonte in, toch hulp meevroeg. Niet voor het wandelen aan de lijn, want zelfs met 5 gaat dat prima, maar voor het loslopen.

Mouche vergezelt ons dan wel heel vaak mee op wandeling, ze is nog nooit eerder ergens gaan logeren noch met iemand anders dan haar baas gaan wandelen. Plus ze kent alle wandelingen hier vanbuiten.
Je kan al raden waarvoor ik toch een tikje ongerust was zeker?
En inderdaad, wandeling 2, in het bos hier in de buurt, ging de kleine Mouche er vandoor. In tegenstelling tot de rest van de wandeling was ze plots oost-Indisch doof voor mijn roepen en verdween tussen de bomen.
Sh*t!
Ik spurtte meteen in dezelfde richting, een stuk trager natuurlijk, maar vond haar op de terugweg naar de parking, zag nog net een camionet (zo eentje zoals haar baasje heeft) wegrijden en een Mouche die daar verdwaasd naar stond te kijken.
Ze kreeg een lekker koekje en een hoop knuffels toen ze tóch naar me terugkeerde, maar ging de rest van de wandeling- en de rest van de week- voor alle zekerheid toch aan de lijn.

In huis was ze de eerste dag een tikje onzeker. Ze zocht een rustig plekje op om te slapen wat niet zo evident is met zoveel honden in huis. Omdat ik haar nu toch al een hele tijd ken, kreeg ik plots een ingeving van formaat.
Op de foto-zetel die bij me thuis staat, legde ik een lekker zacht dekentje, deed even teken naar Mouche dat ze er op mocht gaan liggen et voila, de rest van de week was dat haar privéplekje. Ze ging er rusten na een wandeling, soezen in de zon en lekker hoog en droog liggen wanneer ze geen nood had aan spelen of drukte.

Terwijl Mogwai voordien op weinig bijval kon rekenen van Mouche ( ze vond haar waarschijnlijk veel te klein om deftig mee te spelen) hadden ze elkaar hier snel gevonden. Ze speelden heerlijk samen. Beetje rennen in de tuin, maar vooral veel ‘bekvechten’.

Koekjes-momenten waren duidelijk favoriet bij Mouche, dolenthousiast voerde ze allerlei truukjes uit in ruil voor snoepjes. Zo sprong ze handig mee op de zitbal, gaf pootjes of zat als een konijn.
Wanneer ze Mogwai in de studio bezig zag, twijfelde ze bijgevolg geen seconde om een plaats te veroveren in de spotlights.