Zes maanden. Zes volle maanden sinds begin september. Ze zijn vliegensvlug voorbij gesjeesd! Het lijkt nog niet zo lang geleden dat onze opgeschoten Bordertje nog maar een kopje groter was dan de letter waarmee ik haar sinds het begin fotografeer.
Misschien brengt het ongeluk als ik het neerschrijf, maar met de komst van de 6e maand is er voorlopig nog geen spoor van eigenzinnig pubergedoe. Mogwai evolueert eerder in positieve zin waarbij ze steeds beter leert, zelfzekerder wordt en we een steeds beter team worden.
Haar werklust is onbeschrijfelijk. Een bal halen, clickertraining, wandelen en spelen,.. alles is goed zolang het actief is. Ze zou uren doorgaan moesten wij niet af en toe een pauze inlassen.
Hummer is nog steeds haar favoriete speelkameraad. Na een heerlijke nachtrust is het leeghalen van de manden het eerste wat ze doen. Met de buit bouwen ze een doeken-kamp (of twee), of gaan ze er lekker aan sleuren- al dan niet tot in de tuin.
Heel soms, als het plots stil is, sluip ik stilletjes naar beneden om eens te gaan loeren en vind ik hen beide weer in dromenland, languit op 1 van de doeken.
Met Ziggy blijft Mogwai super voorzichtig. Ze mag nog zoveel energie hebben of rondstuiteren als een halve gare, ze zal wel zorgen dat ze Ziggy niet lastig valt. En als ze heel rustig is, krijgt ze soms van Ziggy ook wel eens een lik op haar neusje.
Ook voor Ravasz is het respect oneindig groot. En tegelijk heeft Ravasz een boon voor de kleine Mogwai.
Ze is de enige hond die al samen met hem uit de kom water mocht drinken, een stukje appel wist te stelen en er zelfs met zijn Kong vandoor ging terwijl hij erop stond te kijken.
Wie Ravasz kent, weet dat dit echt heel uitzonderlijk is, want alles wat ook maar eetbaar lijkt is heilig.
Wanneer Ravasz op wandeling wat loopt te slenteren, is ze er als de kippen bij om hem wat op te jutten. Vaak zelfs met succes. Ravasz heeft niet liever dan dat er honden achter hem aan lopen terwijl hij slinkse bochten neemt, en Mogwai gaat wildenthousiast voluit achter hem aan. Haar strategisch inzicht is nog ondermaats, maar ach, zolang ze er beide plezier aan beleven is dat toch prima he 🙂
Is ze aan het werk, dan wil Mogwai niet gestoort worden. Of dat nu truukjes leren is, een bal uit het water vissen of een andere bezigheid, ze gaat er helemaal in op en de wereld rondom vervaagt.
In haar 6e maand proefde Mogwai eveneens voor het eerst van het buitenleven en kamperen. Behalve dat ze mij gebruikte als opstapje/slaapmat, leek ze dat wel erg fijn te vinden.
Haar 6-maanden-studiosessie verliep een beetje chaotisch. Mogwai wilde wel vanalles uitproberen, maar onze visie verschilde nogal…
Zo vroeg ik haar om 2 pootjes op de mand te zetten… en kreeg ik het volgende:
Na heel veel vijfen, zessen, koekjes en over-en weer lopen, kreeg ik haar dan toch uitgelegd dat het weldegelijk om haar voorpoten ging.
Ze keek me wat onozel aan… " wat is hier nu spannend aan?", leek ze wel te zeggen.
(en misschien heeft ze wel gelijk)
Het experiment ‘los slapen voor beginners’ ging minder vlot. Nuja, het slapen was geen enkel probleem, maar mijn ochtend startte wel in mineur.
Drie stinkende hoopjes in de living dedju. Ja drie, want Mogwai doet nooit in 1 keer. Daar heeft ze immers geen tijd voor. No time to waste!
Maargoed, even poetsen en het is alweer vergeten en dan zijn we klaar voor het volgende avontuur.
1 Comment
Leuk 🙂