Nog wat winterbeelden

Ons leven zit nu grotendeels in dozen. Grote kartonnen dozen in stapels op de livingvloer. Iets terugvinden is onmogelijk, iets zoeken onbegonnen werk. Op tijd inpakken is nooit mijn sterkste kant geweest maar nu moet het wel. Maar waar blijf ik dan met de boeken die ik wil lezen? Of misschien heb ik die verf nog wel nodig? Jamaar dàt kan echt nog niet in een doos,… Van de doggies krijg ik maar een scheve blik als ik helemaal blij voor een volledig lege kast sta die ik heb schoongemaakt. Ok, een modderrolsessie is vast plezanter maar Mary Poppins is me nog niet komen helpen dus het moet maar op de oude manier… met emmer en sop. En hoe het nu met Ravasz gaat, vragen mensen me vaak. En dat blijft een dubbele en moeilijk te beantwoorden vraag. Hij voelt zich prima, en dat stemt ons onbeschrijfelijk gelukkig, maar hij is wel serieus ziek en zal niet meer beter worden dus elke dag is ook een beetje afscheid nemen. Voor we met de medicatie van start gingen had hij nog geen enkel symptoom, tot 2 dagen ervoor: overmatig drinken, humeurig, wankel, geen spierkracht,… We beseften maar al te goed dat de medicatie zou moeten aanslaan, en snel. Momenteel krijgt hij cortizone en een lichte chemo om de kanker zo lang mogelijk te onderdrukken. Die combo maakt hem voorlopig symptoomvrij, maar we leven met het besef dat het tij snel kan keren. Ondanks de ups en downs zijn alle 3 de doggies wel gewoon happy en genieten ze zoals altijd voluit van het leven, en dat is precies wat wij ook trachten te doen. ]]>