Met de zon aan onze zijde vertrokken we richting Julie en Eclips, die zowat aan de andere kant van het land wonen. (dus tip voor Hummer: wat dichter mag ook hoor). Net de snelweg op, tikten de eerste druppels reeds ritmisch op de autoruiten… maar de pret konden ze nog niet bederven. Ik zocht -tevergeefs- naar een regenboog, terwijl de lucht steeds donkerder werd. Julie- die we via sms op de hoogte hielden- stelde ons gerust dat er bij haar wel bewolking was maar nog steeds droog. Oef!
Welja, tegen dat we aankwamen was er in geen kilometers omtrek een sprietje zon te bespeuren en tegen dat ik mijn camera bovenhaalde begon het te druppelen — wat dan stilletjesaan overging in een hardnekkige regenbui.
Van foto’s is dus niet veel in huis gekomen – goede reden om nog eens terug te gaan- maar we maakten er wel een ontzettend fijne wandeling van in een mooie omgeving. Mogwai en Eclips renden rond en speelden samen ookal verdween Eclips zo nu en dan om achter een konijn aan te gaan. Mogwai heeft nog steeds geen idee wat een konijn is gezien ze enkel de grond afspeurde op zoek naar De Ultieme Stok.
Een konijn wist Eclips niet te vangen, maar de modderpoelen vond ze wel terwijl wij een brandnetelbos trotseerden om een geocache te vinden 🙂
Hondjes en baasjes moe (+ uitgeregend) = happiness
