Blog – Pagina 42 – DOGvision

Joehoe! Hier zijn we weer met een-vooral paarse– update.
En toegegeven, ik denk dat hetde eerste keer is sinds we in Zweden wonen dat ik ook foto’s maak van die prachtige lupines. Vorig jaar hadden we een ultra-lange winter, een overdosis muggen en reisden we in juni naar België waardoor ik geen tijd had om foto’s te maken van die zee van paars dat overal kleur geeft aan de bermen en langs paden. Toen dacht ik nog: “Ach, ik fotografeer ze wel als we terug zijn.” maar de periode dat ze echt massaal fris kleurig in bloei staan is vrij kort en tegen dat we in juli terug keerden vormden zich de zaaddoosjes reeds, dju!

Maar fotograferen met bloemen, dat is een beetje zoals avocado’s:

En zeker in Zweden, heb ik zo de indruk. De ene dag is er geen bloem te zien, de volgende dag is het alweer herfst :-).
Veel foto’s die je hier op de blog ziet, maak ik gewoon tijdens onze wandelingen maar voor een shoot of wanneer ik iets specifiek van plan ben, zoals hier met de bloemen, maak ik het mezelf makkelijker en fotografeer ik de doggies 1 voor 1. In dit geval wachten de andere twee dan in de auto. Voor je denk “Oei die honden helemaal alleen achterlaten in een auto!” geen zorgen, de auto stond maar een paar meter van ons vandaan en we konden hen dus de hele tijd horen en zien.

Misschien zag je onderstaande foto passeren op de DOGvision Facebook pagina? Ik zat namelijk met een cerieuze vraag. En voor je verder naar beneden scrolt (helaba, valsspeler! Jaja, ‘k heb ’t wel gezien!), denk je dat bij deze foto het licht in de hoek linksboven afkomstig is van de echte zon of een toevoeging is in Photoshop?

Ik was echt heel nieuwsgierig wat mensen zouden denken. Eerst en vooral omdat ik tegenwoordig erg vaak lichteffecten zie die in nabewerking toegevoegd werden, zo vaak dat ik op verschillende fora merkte dat velen denken dat bijna elk mogelijk effect gewoon Photoshop is. Daarbij was ik ook nieuwsgierig naar het denkproces en de analyse van het licht- iets waar ik met cursisten/workshoppers vaak over praat. Want ja, je kan heel veel in nabewerking doen, maar waarom zou je uren aan de computer zitten prutsen als je het gewoon on the spot kan realiseren? Ook omdat, wanneer je als fotograaf licht begrijpt en kan analyseren, je andere foto’s beter kan lezen én ervan kan leren.

Voila, het licht was dus afkomstig van de echte zon, en daar op het moment zelf op foto gezet. Zelf zou ik het een idealer vinden om dit soort foto een tikje later te maken met de zon net een beetje zachter maar omdat er rondom deze plek hoge bomen stonden, was dat niet mogelijk.

Oona had er trouwens echt zin in. Ze was super aandachtig en 100% focus. Dat is zeker niet standaard. Een tijdje terug hoorde ik nog van iemand die Oona kent, dat ze verwonderd was wat voor foto’s ik van Oona kon maken. Ze heeft namelijk vaak onrustige momenten gehad, geen aandacht, niet meewerken,… Puberkuren zou je kunnen zeggen. Maar er zijn verschillende dingen die hierin meespelen. Ten eerste zoek ik wel zo’n beetje de momenten en locaties uit die haar liggen. Ondanks de grote vooruitgang in training zal ik haar niet in het midden van een drukke kermis moeten fotograferen bijvoorbeeld. Ook is er een groot verschil tussen lekker spelen en onozelf doen en een fotoreeks maken. Een fotoreeks, dat is wat we voor hen zien als ‘werken’ of training. We oefenen poses (trucs) en samenwerking net zoals andere honden naar een hondenschool gaan om aan hun Goede Manieren en Skills der Opgevoede Honden te werken. Het grootste verschil is dat dit alles ook resulteert in foto’s en zelf onze spelregels bepalen. Wat voor een gehoorzaamheidswedstrijd werkt of voor een agility parcours, dat staat daarom niet het best op foto.

Je kan je trouwens niet bedenken hoeveel muggenbeten deze shoot me opleverde. Ik kan het je ook niet vertellen want op sommige plekken had ik er zoveel op dezelfde plek dat ik een dikke zwelling had. En nog steeds jeukt er eentje achter mijn oor op de meest onvoorspelbare momenten. Oh, ik heb zo’n hekel aan die zoemende rotbeesten! En het beste middel -dat ik al probeerde- tegen de jeuk stinkt verschrikkelijk naar azijn.
Terwijl heel Zweden ontwaakt na een koude winter en in midsommar modus gaat, inclusief shorts en feestjes en zich als zonnebloemen naar de zon draaien, is deze periode vaak een nachtmerrie voor mij. Pollen in de lucht, insecten overal, de nood aan sprays tegen muggen/teken/andere beestjes, zweetluchtjes en stinkvoeten op de bus, kiezen tussen lelijk licht of abnormaal vroeg opstaan, mensen die vinden dat je bruin moet zien, elke dag tekencheck, te warm weer waarvoor ik in de kelder moet schuilen, wat als het regent/kouder wordt/we gaan zwemmen/… kledij moeten meezeulen, …

Oh of net in slaap vallen en dan horen zz ZZZZ zzz. ….. zz. z. zzz. Om gek van te worden!

Yup, doe mij maar -20 graden en sneeuw.
Toch realiseerde ik me op een reis naar Ijsland een tijdje geleden dat de hoeveelheid muggen en vliegen bij ons best wel meevalt, vergeleken met een Ijslands muggenseizoen. Op sommige momenten reden we daar letter door wolken van vliegen! En dit was nog maar het begin, zo vertelde de gids. Een week later zouden de stekende muggen ontwaken.
Enkel voor de foto deden we het netje dat over onze helm zat even af. Ik heb na deze -trouwen magnifieke- wandeling mijn broek in de douche gewassen omdat ik zoveel vliegen had geplet dat het leek of ik in mijn broek had gedaan…