Ik was er altijd van overtuigd dat ons Mo’tje een engeltje was. Een super megabraaf woefke dat nooit iets uitspookte (of toch niet sinds puppytijd). Met het volste vertrouwen laat ik haar thuis en ze is dan, in tegenstelling tot de andere twee die in de bench zitten, volledig vrij om te gaan en staan waar ze wil. Telkens we vertrekken zien we een zielig snoetje aan het keukenraam kijken en bij aankomst zit ze op diezelfde bank aan het venster naar ons te kijken- blij dat de roedel weer compleet is. (ik durf soms bijna niet te kijken omdat een mens er verdorie schuldgevoel van zou krijgen)

Gisterenavond kwam ik na een intensief uur sporten thuis, vrolijk begroet door Mogwai. Toch werd, zodra de andere twee los waren, duidelijk dat Mogwai niet zo’n heilig beesteke is. Lizzie vond namelijk al snel een lege zak hondensnacks. “Vreemd,…” dacht ik nog. Ik had alle drie de doggies voor mijn vertrek nog wat lekkers gegeven en was er 100% zeker van dat ik die zak weer in de kast legde. De kastdeur was dicht, de zak met snacks verdwenen,… dus er is geen andere optie (tenzij we hier super snuggere elanden hebben die stiekem in en uit ons huis lopen) dat Mogwai de kastdeur open kreeg, de zak met snacks stal én de ganse inhoud opvrat!

Bij aanvang van de winter, met het vooruitizcht van donkere dagen met amper zonlicht, installeerde ik een leeshoekje in ‘de cabin’- eigenlijk gewoon een kamer in ons huis, maar we noemen het de cabin omwille van de houten muren :-). De cabin is namelijk, op de wc, de hal en een hoek van de keuken na, de enige plek waar zonlicht de hele winter binnen duikt en tevens Joeri’s werkruimte.
Hierbij een paar foto’s die wonderwel illustreren hoe vaak ik plezier heb gehad van mijn favoriete zetel.

Inderdaad. Zo ongeveer nul keer. Want wie kan er nu een hondje, dat zo overduidelijk geniet van het licht en het uitzicht (ze kunnen er paarden, katten en herten spotten), zonder pardon uit de zetel zetten? Dusja, ik kan nog altijd op het hondenkussen op de grond zitten of de houten keukenbank… of foto’s maken van genietende honden :-).

Vorige week schreef ik geen update omdat we last-minute een trip naar Gotland organiseerden. Via Airbnb vonden we een klein huisje niet ver van Visby waar honden toegelaten waren en van daaruit verkenden we zoveel mogelijk van dit inspirerende eiland. We zagen rotsachtige kustlijnen, gigantische reuzen, aten wortelen waar onze tong paars van werd en slenterden door Visby- het stadje dat je misschien nog kent van Pippi Langkous. Helaas konden we het huis van Pippi niet bezoeken want dat staat nu helaas in een soort theme park en dat sluit tijdens de winter. Misschien moet ik onze veranda dan maar roze verven en er een paard met stippels op zetten.

Ik las trouwens dat Douglas, de papegaai van Pippi (in de film) net overleden is.

Na maanden winter en sneeuw was een bezoek aan Gotland bijna een seizoens-shock :-). De sneeuw daar bleek net gesmolten te zijn en het water was vloeibaar! Voor het eerst in maanden hadden de doggies nog eens vuile poten en wandelden we op gewone schoenen rond in plaats van sneeuwlaarzen of stijgijzers. De eerste dagen hadden we hier en daar wat regen en veel wind (een beetje zoals de Belgische winter), nadien klaarde het op, kwam de zon erdoor en werd het tot +5 graden. Warm genoeg om in de zon op de rotsen te zitten wegdromen.

Ondertussen was het ook bij ons in Dalarna abnormaal warm. Weet je nog hoe ik een paar weken geleden meldde dat we totaal onverwacht regen kregen? Aan het begin van die week was het nog -14, bouwden we ijskastelen en moesten we paden maken in de sneeuw om tot aan de garage te geraken. Sindsdien is de echte koude uitgebleven en kwakkelde het zo rond het vriespunt tot deze week de lente precies van start ging met +10 graden en volle zon. HuH? In onze tuin is de sneeuw grotendeels gesmolten. Vorig jaar rond deze tijd hadden we nog ongeveer een halve meter sneeuw en vroor het stevig. Een deel van die foto’s zijn gemaakt bij -20! Ik maakte zelfs met Pasen nog sneeuwfoto’s voor klanten. En eind april smeten we de laatste hoopjes sneeuw in het lentevuur.

Hoewel het gezellig is om die zon op onze snoet te voelen en dat het weer even makkelijker wandelen is dan door diepe sneeuw, hoop ik toch dat de winter nog even terug keert. Dit is echt bizar. Zo onverwacht en zo vroeg op ’t jaar.

Het licht in Zweden vs België:

Zonsopkomst België: 07u31
Zonsondergang België: 18u15

Zonsopkomst Zweden: 07u02
Zonsondergang Zweden: 17u15