Het is dinsdagmiddag en terwijl ik dit schrijf wordt het buiten stilaan donker. Nog donkerder, want vandaag leek het alsof de zon spijbelde en nooit echt op kwam. Deze ochtend werden we wakker met een fijn laagje sneeuw- de eerste sneeuw! De herfst zal nu echt wel plaats moeten maken voor de winter en dat terwijl ik het voorbije weekend in België zelfs nog groen aan de bomen spotte!

Het is gek dat ik na amper 2 jaar hier eigenlijk al geen benul meer heb van de seizoenen in België. Ik kan me precies niet meer herinneren dat ik eind oktober nog gewoon op de Groenplaats in de zon kon zitten in een trui en dat de terrasjes nog vol zaten. Stiekem hoop ik dat we in december nog een herfstwandeling kunnen maken in Antwerpen 🙂

Vorige week donderdag maakte ik nog een zonnige wandeling  voor we naar Stockholm reden waar een klein vliegtuig me naar België zou vervoeren. “Het vloog zoals mijn peugeuot,” zo beschreef ik de vlucht aan Joeri. Veel moderne wagen zoeven zacht over de baan terwijl mijn oudere DOGvision-mobiel zonder binnenbekleding wat hobbeliger aanvoelt. Zo dus ook de vlucht die door turbulentie momenten van rollercoasterkriebels gaf.
“En hoe is het in België?” stuurde Joeri me in een bericht.
“Eum,… het is hier druk en het stinkt” waren de eerste twee dingen die in mijn vermoeide geest opkwamen. Moe van een lange dag was het vliegveld in Brussel wel een heel verschil met Bromma 🙂

Vrijdag was dé dag van het huwelijk waarvoor ik naar België vloog. Om 9u in de ochtend. En ojee, ik had in geen maanden nog zo’n verkeer gezien. Kruispunten die dicht liepen, auto’s die nog net door het oranje/rood glippen, … Ik was blij dat ik rustig op de achterbank kon wakker worden want mijn bereidheid om me in die chaos te begeven is wel erg klein tegenwoordig. Het imago van “België & werken” werd op bijna komieke wijze in de verf gezet door het gemeentehuis dat eveneens ingepakt in de stellingen stond. Maar het weerzien met famillie en vrienden, een mega luide “ABSOLUUT!” door het gemeentehuis horen galmen, een overload aan gezelige babbels en overheerlijk eten,… dat maakte dit weekend onvergetelijk.

De vraag of dit (wonen in Zweden) voor altijd is, rees een paar keer de voorbije dagen. En eerlijk? Ik weet het niet en dat hoeft ook niet. We verhuisden omdat we op dit moment hier willen zijn, omdat we die stap wilden zetten, het avontuur aan gaan en vooral niet enkel willen dromen. Het is nooit de bedoeling geweest om de rest van ons leven te plannen of te bepalen met 1 onderneming. En in het buitenland wonen wil ook niet zeggen dat we fulltime met vakantie zijn- zoals sommigen lijken te denken haha.

Op de terugweg, veel te vroeg ingecheckt enal, stond er op het vliegveld een grote aap waarop je mocht schrijven. “Wat is België voor jouw?” luidde de vraag. Dus ik maakte een tekeningetje 🙂

Toch magnifiek he, om de wereld vanuit de lucht te zien:

En de eerste job op maandagochtend? Banden vervangen! Ik weet niet of je het kan zien op deze foto maar mijn zomerbanden maakten plaats voor de spijkerbanden. Precies op tijd want een dag later dwarrelde de eerste sneeuw neer.

Zonsopkomst België: 7u31
Zonsondergang België: 17u18

Zonsopkomst Zweden: 7u 16
Zonsondergang Zweden: 16u 03

Fijne week nog!

Tot later!
x