15 maart zal altijd een speciale dag blijven. Liefst van al zou ik nu niet aan de computer zitten of door foto’s gaan- dat blijft zo moeilijk ookal wil ik nog een paar foto’s laten afdrukken van Ziggy. Ik zou me onder een dikke dons willen verstoppen voor vandaag tot morgen arriveert. Maar dat is onzin.
Net vandaag lijkt het alsof de lente de winter zachtjes port met een paar warme zonestralen en licht dat de sneeuwwereld van kleur doet exploderen. Achter het raam hoor ik vogels fluiten en drupt er water van de smeltende ijspegels aan het dak.
15 maart is geen dag om in bed te blijven liggen of somber te doen maar eentje om er op uit te trekken en ons liefste Zigje in gedachte mee te nemen.
Woooaaa! Ik zit hier te stuiteren en door het raam te loeren. De verwondering was zo groot dat ik meteen naar Joeri belde die ergens in Portugal de…