Awel, ik ben blij dat een kakelverse week van start ging want vorige week was nogal heftig hier. Het begon allemaal met Joeri’s bomma die ziek was, 2 weken geleden. Joeri was net in België voor zijn werk dus hij kon gelukkig een paar keer op bezoek gaan. Jaren geleden woonden we een tijd naast de bomma die vaak aan de raam stond te wuiven als ik thuis kwam van mijn werk.  Altijd was ze wel bezig met iets en altijd was het huis spik en span. Jaja Bomma Deurne, die bleef gaan! Het slechte nieuws voelde daarom zo onverwacht. Zo onmogelijk. Ergens dacht ik dat ze weer beter zou worden en weer alles zou opruimen voor iemand anders de kans kreeg. Maar nee. Niet deze keer. Helaas kon ik haar niet meer bezoeken, maar ik ben blij voor Joeri dat hij nog afscheid kon nemen- en zich liet vertellen dat ‘ik ben door‘ wil zeggen dat je in twee bent.

Net dan kwam er ook spijtig nieuws ivm een collega binnen en was Joeri flink ziek- en dat komt niet zo vaak voor. Gelukkig waren de doggies redelijk geduldig met ons. Die extra rust leek Ravasz zelfs goed te doen want na een dikke week van oud mannetje spelen ging hij er deze ochtend vandoor. Ik liet hem na zijn ontbijt nog even in de tuin (voor het eten doet hij maximaal het verplichte plasje) en plots kreeg hij het idee dat hij op verkenning wou. Hij huppelde (serieus!) richting de baan en ik zonder warme kleren en op Joeri’s veel te grote sneeuwlaarzen er achteraan. Yup, vandaag wilde hij liever buiten zijn eigen territorium zijn geur achterlaten. Terwijl ik alles opruimde vertrok hij al richting het wandelpad, maar daar stak ik toch een stokje voor 🙂

Om ons Zweeds te oefenen, keken we naar de Zweedse versie van Bake-off: Hela Sverige bakar. Eigenlijk vind ik kookprogramma’s de saaiste en meest irritante programma’s op TV want behalve dat ik goesting krijg in eten, weet ik ook dat ik nog liever op een rauwe wortel knabbel dan een uur tijd te spenderen aan bakken. Dat is Joeri zijn ding. Voor hem is dat ontspanning. En ik ben wel proefkonijn en pottenlakker 😀
Een uitzondering op de regel was dus de Vlaamse versie van dit bakprogramma om de hele simpele reden dat Regula, 1 van de juryleden, bij mij in de klas zat. Het is dan natuurlijk superfijn om na al die tijd dat bekende gezicht op TV te zien verschijnen.
Waar de Vlaasme versie er eentje was waarbij de chocolade steevast moest klaar staan om het programma door te komen en ik echt onder de indruk was van sommige baksels, is de Zweedse versie eigenlijk zo triest dat het bijna grappig is. Ik kan niet koken maar als ze voor een halve finale als technische proef bloemetjes moeten maken van marsepein, dan geloof ik mijn ogen niet. En als ze een kerststronk moeten maken en helemaal zot mogen gaan met de decoratie en het ziet eruit als een kleurplaat van een 3 jarige (je weet wel, een paar kriebels op een leeg blad) dan is de designer is mij geschokt. In de finale stond de taart van de winnaar scheef (en die kleuren, yuk!) en het meest creatieve dat ze maakten tijdens de finale was een cake-pop. Ze hebben het trouwens ook voor groene kleurstof, zoute drop en een soort karamel. Waar ik in de Vlaamse versie nog eens verrast was door boeiende combinaties was dit echt oersaai en onbegrijpelijk. Oh en de leukste creaties kwamen trouwens van een Zuid-Afrikaan :-).
Dan maar iets anders zoeken om Zweeds te oefenen… de fitness! Jaja sinds deze week kan ik eindelijk weer gaan trainen en ik ontdekte dat een yoga/meditatieles ideaal is om de benaming van lichaamsdelen onder de knie te krijgen. De fitness zelf heeft trouwens een schoenengrens waar enkel indoor sportschoenen voorbij mogen nadat je je buitenschoenen parkeerde.

Met het arriveren van het weekend was gelukkig ook Joeri weer  beter, net op tijd om Mogwai’s verjaardag te vieren en een uitstap te maken naar Mora om ski-inspiratie op te doen tijdens de Vasaloppet.

Later deze week staat er trouwens een controle-afspraak op de planning voor Ravasz en ik ben bloednerveus. Van de eerste test gaan we waarschijnlijk de dag zelf nog nieuws krijgen, maar de tweede test wordt opgestuurd naar de universiteit in Uppsala en dan is het meestal 2 weken wachten.
En als we dan post krijgen zoals dit kaartje, dan sta ik met mijn mond vol tanden en tranen in mijn ogen. Totaal onverwacht en zo lief. Merci!

Zo, dinsdag zit er weer bijna op, tijd om de koffieklets hier af te ronden en de doggies nog even plat te knuffelen.

Tot de volgende!
X