Of een hond ook nachtmerries heeft? Ik stond er nog niet eerder bij stil. Dat honden dromen staat wel vast want net zoals vele hondenbaasjes kijk ik vol vertedering naar wiebelende pootjes en wilde neusjes als mijn doggies na een stevige wandeling ver weg in dromenland konijntjes opjagen. Hoewel dat hier misschien reuzenkonijnen zijn of fluffy elanden misschien. Want konijnen zijn er hier niet te vinden. Hazen wel, maar die spot je niet op wandeling zoals we in België de konijnen soms per tientallen de kant in zagen huppelen. Die witte huppelende poepekes, daar werd Ziggy helemaal wild van.

Met Oona’s komst werd er hier plots regelmatig geblaft. Paarden, reflecties, een plastic zak op wandeling,… ongekend is onbemind naar Oona’s overtuiging. Of eerst blaffen, dan denken op de jolige puberdagen. Met veel geduld en aanmoediging konden we haar toch duidelijk maken dat een zak ook maar gewoon een stuk plastic is, dat paarden helemaal niet zo eng zijn, dat water wel nat is maar dat je er ook in kan spelen. Dat er soms vreemde objecten op de baan liggen maar dat die echt niet bijten,… Wanneer het mogelijk is bekijken we samen met haar al die grote gevaarlijke objects of terror, en dan blijkt ze al snel tot de conclusie te komen dat het vals alarm is.

Wat ons recent opviel is dat we snachts veel minder vaak gewekt worden door een paniekblafje. Wanneer de buren passeren met hun hond of paard of wanneer er vanuit het bos vreemde kreten klinken, vonden we dat niet al te gek dat ze er op reageerde. Het is hier immers behoorlijk stil op die paar passanten na dus elk geluid valt op. Het was pas in de studio waar amper geluiden van buiten te horen zijn dat ik me realiseerde dat ze niet altijd op geluiden reageert. Ik zag hoe ze plots vanuit een zeer diepe slaap op sprong, blafte en me vervolgens wazig aan keek. Je zou nog kunnen argumenteren dat dat was omdat ik ondersteboven stond in een yoga pose, maar dat zijn ze hier al wel gewoon. En op het moment dat ik tegen haar sprak kwam ze vrolijk naar me toe. Alsof ze zich plots realiseerde waar ze was.  Daarom heb ik een sterk vermoeden dat ze soms nachtmerries heeft waaruit ze plots wakker schrikt. Het lijkt me ook niet onwaarschijnlijk als ik me bedenk van waar ze komt, wat ze misschien al meemaakte en hoeveel dingen ze voor het eerst ervaart. We konden haar immers niet van haar ukkepuppy-tijd al overal meenemen om aan prikkels te laten wennen.  Het positieve is wel dat het hoe langer hoe minder voorvalt en dat ze wanneer ze schrikt ook snel herstelt. Ze is eigenlijk best stoer en zeker geen timide hondje.

De nachten verlopen de laatste weken rustig en ze wekt ons pas wanneer ze dringend buiten moet. Met piepjes dan, geen geblaf. En ze weet ook aan welke kant van het bed ze het meeste kans heeft op een snelle reactie 🙂

Hebben jullie al eens de indruk gehad dat jullie honden nachtmerries hebben?

Spara