Bij hondenfotografie zijn telezoomlenzen waarschijnlijk de meest gebruikte objectieven gezien hun veelzijdigheid en mogelijkheid om van op een afstand te kunnen werken zonder de honden te storen. Een objectief met een vaste brandpuntsafstand (dus zonder zoom) zoals de 50mm 1.8 ligt al minder voor de hand en toch wil ik nu nog een andere favoriet voorstellen: 20mm 1.8 van Nikon. (alweer Nikon want ik kan enkel schrijven over merken waarmee ik werk natuurlijk).

Deze groothoeklens is in een relatief korte tijd uitgegroeid tot een topfavoriet die zowat elke uitstap en wandeling mee gaat. Alweer een prime lens zonder zoom omdat ik ondanks het comfort van zoomen toch de beeldkwaliteit en bokeh verkies die prime lenzen me bieden. Die scherpte, die snelheid, dat heeft tot nutoe geen enkele zoomlens die ik testte nagedaan.

Een groothoekobjectief?
We spreken van een groothoekobjectief bij brandpuntsafstanden kleiner dan 35mm. De lens is zowat het tegenovergestelde van het teleobjectief. Waar de tele een kleine uitsnede maakt en je onderwerp dichterbij brengt, gaat de groothoek net voor de wijdsheid. De tele drukt je beeld plat terwijl de groothoek het perspectief gaat uitrekken wat vervormingen in je beeld kan opleveren (afhankelijk van de lenzen).

Wanneer je leest over vervormingen, een gebrek aan zoom en dan nog een zo’n grote beeldhoek, dan vraag je je misschien af waarom ik in hemelsnaam zo dol ben op dit objectief?
Eerst en vooral is de tolerantie voor vervorming een kwestie van smaak. Mensengoesting zoals wij wel eens zeggen. Sommigen krijgen er krullende tenen van maar ik ben in elk geval fan. Net die vervorming voedt een unieke dynamiek.  Het is natuurlijk onmogelijk om onopvallend een kiekje te maken met een 20mm wanneer je je onderwerp nog beeldvullend op foto wil en dat reflecteert zich in het aanwezige gevoel in de uiteindelijke foto. Met een groothoek steel je geen moment, je bent geen stiekeme voyeur maar een participant in het gebeuren. Daarbij is het objectief ook nog eens snel en scherp. Het diafragma dat tot 1.8 gaat in combinatie met de groothoek laat toe om zelfs bij weinig licht nog scherpe foto’s te maken (met een tele heb je sneller bewegingsonscherpte). Het gebrek aan zoom zie ik meestal als een voordeel: ik heb immers maar één hand nodig om de camera te bedienen – dus mijn andere hand kan zich volop bezig houden met koekjes-gooien en stokjes-zwaaien.
Tenzij je echt super dicht op je onderwerp zit, krijg je sowieso ook een deel van de achtergrond mee in beeld wat dan weer bijdraagt aan het verhalende karakter van je foto.

Hieronder volgen twee foto’s die kort na elkaar gemaakt werden op dezelfde locatie en onder dezelfde lichtomstandigheden. De eerste werd gemaakt met de 20mm, de tweede met een 85 mm. Behalve dat Mogwai in de eerste foto stil staat, zijn in de eerste foto het onderwerp en de omgeving redelijk gelijkwaardig. De achtergrond is niet enkel ondersteuning voor de actie of het onderwerp maar heeft een verhalende functie. Het plaatst het onderwerp in een ruimte en tijd.

Bij de tweede foto ligt de nadruk zonder meer op de actie. Door de wazige achtergrond zou het apporteren bijna eender waar kunnen zijn. De locatie wordt hierdoor ondergeschikt en zelfs inwisselbaar.

Je hebt misschien wel een voorkeur, en dat is prima, maar het ene is op zich niet beter dan het andere.  Het zijn verschillende benaderingen van een onderwerp en dat werkt naar mijn persoonlijke smaak prima als afwisseling. Soms wil ik gewoon een mooi portret zonder enige afleiding, andere momenten vind ik dat ook de schoonheid van de locatie deel is van het moment. (En soms kan/wil ik niet kiezen).

De  pro’s nog eens op een rij:
– lichtsterk
– handig in huis of kleine ruimten
– snel
– scherp
– mooie scherptediepte
– past goed bij een reportagestijl

Enkele nadelen zijn er natuurlijk ook: zijn de honden te ver weg dan moet je een stukje lopen en bij een lage zonnestand moet je goed uitkijken waar je schaduw valt. Wanneer je werkt met vreemde of schichtige honden is deze lens geen aanrader en monteer je beter een telelens.

Meer tips & tricks kan je vinden op de Hondenfotografie 101 verzamelpagina en deponeer zeker ook al je vragen en/of opmerkingen hieronder of in mijn mailbox.

This article is also available in English.

Spara