Deze #TongueOutTuesday kan met superfijn nieuws van start gaan: Ravasz is weer draadjesvrij. Deze ochtend hadden we een afspraak bij de dierenarts voor wondcontrole, het verwijderen van de draadjes en eventuele inentingen. Dat laatste hadden we vorige keer moeten uitstellen omdat de chemo zijn immuumsysteem te sterk onderdrukte. Hij krijgt nu een iets lichtere dosis waardoor zijn afweer erop vooruit ging. Kan hij ook weer lekker mee reizen 🙂
Een hele opluchting sinds mijn vorig schrijven, dat kan ik je wel vertellen. En een bevestiging dat we de juiste keuze maakten. Hij moest het dan wel een tijdje rustig aan doen maar genoot met volle teugen van de vroege lentezon (ja wij staan hier een beetje achter) met afwisseling van een sporadische sneeuwbui, heel veel knuffels en last but not least: 4x per dag eten! Dat is voor een Kopó groot feest hoor.
Merci nog voor alle bemoedigende en lieve berichtjes voor Ravasz!

Vandaag toch een belangrijke les geleerd: als alle 3 de honden plots héél alert zijn, dan kan je maar beter opletten. De 3 musketiers hadden namelijk een koppel elanden gespot!!! Ik merkte de dieren pas op toen ze na hun eerste verwondering voor onrust zorgden en de elanden er dus vandoor gingen. Wat een beesten! Zo groot. En toch, zodra ze een beetje verder het bos is trekken zie je er niets meer van. Een foto? Nee die heb ik niet. Ik had nochthans de 85mm bij die prima geweest zou zijn maar mijn eerste prioriteit was het verzamelen van mijn bende wilden. Ik grabbelde eerst Ravasz vast, want dat is de enige die volhardend genoeg is om er een daguitstap van te maken en rende vervolgens vrolijk roepend de andere kant uit terwijl ik de tube kaas uit mijn zak haalde. Als bij wonder keerde ook Oona die aanvankelijk een paar meter vooruit liep en blafte ook meteen terug om vrolijk naar me toe te lopen. Hoera voor kaas in tubes! – hoewel ze waarschijnlijk  dacht: “Sh*t die beesten zijn echt wel gigantisch… toch maar de kaas dan.”

Op Fenne.be schreef ik een blogpost over wat ik zoal meezeul op road trip en voegde ik ook nog een aantal pagina’s uit mijn schetsboek toe. Het begint alvast te kriebelen om hier binnenkort weer te gaan kamperen!

En ondertussen zijn ook hier in het noorden de eerste tekenen van lente een feit. Ik wilde schrijven dat dit de eerste bloem was die ik in onze tuin spotte maar dat zou niet helemaal waar zijn. De echte allereerste stond 5m verder maar Oona legde er een ‘hoopje’ knal bovenop.
De tweede dus met in de achtergrond nog twee opkomende paarse schoonheden. Eigenlijk ben ik wel heel nieuwsgierig want ik genoot reeds van zomer, herfst en winter in Zweden, maar de lente is een nieuw gegeven voor mij. Toch gaat het nieuwe seizoen er nog niet echt vollen bak voor want voor de rest van de week zou er weer sneeuw op het menu staan. Ook prima voor mij 🙂

Save