Het was waarschijnlijk net voor de start van de zomer dat ik plots een idee kreeg: papieren bootjes!
Hoe ik soms op van die gekke ideeën kom? Associatief denken. Oftewel denksliertjes maken. Als parels rijgen aan een ketting.
Ik denk dan aan dingen als water (want dat hebben we hier veel), buiten, blauw, zelf maken, dromen, reizen, beweging,… Vaak hoppen mijn gedachten van het ene naar het andere en dan na een tijd ontstaat er vanzelf een patroon. Een missing link, zeg maar, die al die losse elementen weer weet te verbinden.
En moet je eens weten,… ik dacht dat bootjes vouwen makkelijk was. Iets dat je nooit meer zou verleren. Zoals fietsen. Of steltlopen. En daar zat ik dan naar dat lege witte blad te staren zonder te weten wat ik ermee moest aanvangen. Oei oei oei. Dan maar raad vragen aan Mr. Google. Uiteindelijk had ik toch een paar pogingen nodig om een proper bootje te vouwen. Hoe kan het dat dat vroeger zo vlot ging? 🙂
(Ik denk dat mijn innerlijk kind niet erg trots zal geweest zijn).
Gelukkig misschien dat ik verschillende versies had om te water te laten want het dunne papier ging niet erg lang mee.
Over de ideale plek had ik ook lang nagedacht. Aanvankelijk wilde ik een meer op een windstille dag. En misschien probeer ik dat later nog wel eens, maar nu de herfst stilaan zijn intrede doet, leken wat stenen en reflecties me boeiender. Op zoek naar een rivier(tje) dus. Makkelijker gezegd dan gedaan. Want meren hebben we hier met hopen maar rivieren niet echt. Er zijn vaak wel beekjes die de verbinding vormen tussen verschillende meren maar die staan niet op een map. Een paar die ik wist liggen, stonden ofwel droog of waren onbereikbaar (toch als ik het veilig wilde houden).
En dan Plots vond ik toch een beek, helemaal naar mijn zin. Voor Mo op vierpootaandrijving perfect bereikbaar, voor mij wat meer klimwerk. Maar we vonden een perfect ondiep stuk waar de zon nog net het wateroppervlak raakte en met stenen Bijna zo zwart als kolen. Een omgevallen boom en struiken aan de kant zorgden voor een boeiende weerspiegeling en een spel van getemperde kleuren in de achtergrond.
Voor deze shoot had ik 3 verschillende lenzen mee: 85mm 1.8, 50mm 1.8 en de manuele Twist 60 die ik van Lensbaby meekreeg om uit te testen. (mijn ervaring met deze lenzen + foto’s vind je hier.)
De ISO stond op 200 en de sluitertijd was afhankelijk van de lens. De sluitertijd lag gemiddeld rond 1/800 en het diafragma tussen 2.2 en 2.8. Van de Twist 60 is het niet mogelijk (voor zover ik weet) om de details op te roepen in de camera. Ik weet wel dat ik het liefst met het diafragma zo open mogelijk werk dus dat zal f2.5 geweest zijn.
En als alle bootjes doorweekt gezonken waren, was het gedaan met spelen natuurlijk 🙂
PS: Deze reeks werd bewerkt met Lightroom waarvoor ik, nu de herfst er aan komt, een nieuwe reeks presets maakte. Met Lightroom kan je immers je bewerkingen opslaan en vervolgens een hele reeks met 1 klik van dezelfde bewerking en sfeer voorzien. Super handig!
Save
6 Comments
Geweldig verhaal weer Fenne!! Wat geniet ik ervan jouw foto’s te bekijken, mijmerend over hopelijk ooit een vakantie op dat soort plekjes.
Als je gids wordt daar geef een seintje 😉
Van Bobomen, heb ik nog nooit gehoord, maar toffe woordspeling ?
Oeps, foutje! 🙂
Pingback: #TongueOutTuesday (37) – DOGvision
Pingback: De ants-in-my-pants fotosessie – DOGvision
Pingback: Wie heb ik aan de lijn? Het verhaal achter de foto. – DOGvision