Je zou muizenvoetjes horen passeren, zo stil is het hier op deze blog.
Een stilte waarbij een nietsvermoedende passant naar alle waarschijnlijkeid zou vermoeden dat ik in winterslaapstand sukkelde met het vallen van de mooie herfstbladeren.
Echter, niets is minder waar. De voorbije maanden waren erg druk, balancerend op het randje van aangenaam uitdagend en slopende druk. Half september gingen de lessen weer van start en dook ik opnieuw het studentenleven in. Een spatje ouder dan de meesten weliswaar, maar ik geniet er met volle teugen van. Behalve plezier, uitdagende lessen, een massa info die in mijn hoofd gepropt wordt en een commitment tov de studentenraad waarin ik sinds dit jaar zetel, komt er ook nog een hele berg huiswerk bij.
In oktober organiseerde ik samen met een andere blogster een Drawing challenge ter ere van The Big Draw, een internationaal evenement dat dit jaar in Gent georganiseerd werd en vooral iedereen wil aanzetten tot tekenen, schilderen,… kortom beeldend uitdrukken en veel plezier maken. Een initiatief dat zeker wat extra aandacht verdient, dachten we!
Momenteel schipper ik tevens tussen flow-momenten en momenten waarbij ik per ongeluk mijn vingers aan elkaar lijm met een 3D project waarbij ik een symbiose zoek tussen tekenen, illustratie en fotografie.
Hier alvast poging zoveel voor het figuurtje met als haar een paar plukjes van Hummertje (Note: no dogs were harmed during the making of this project)
De doggies werden natuurlijk niet vergeten. Een extra voer/drinkbak geeft hen toegang tot DE schatkist vol speelgoed.
Heerlijk vinden ze het om op een speels moment de bak in te duiken en gewoon lekker te kiezen tussen alle speeltjes.
Met dank aan mijn papa om het ding vakkundig in elkaar te zetten.
Ik twijfel enkel nog welke kleur het gaat krijgen.
Terwijl het hier al overduidelijk herfst was, bleek California nog behoorlijk zomers. Ik maake er kennis met Joeri’s collega’s, vond een superleuke boekenwinkel, at M&M’s met amandel in (mijn favorieten!), kreeg de meest onbeschrijfelijk lekkere vegan chocoladecake voorgeschoteld, kreeg per definitie meer eten dan ik ooit op kreeg, was onder de indruk van de vele bedelaars en werd bijna emotioneel bij het zien van echte loden letter, handgemaakte boeken en oude drukpersen.
We sliepen op een zolder bij hele lieve mensen thuis, zo een typisch San Fransisco huis maar waar je tussen de kieren door de verschillende verdiepingen zag (niet zo comfortabel als je op de WC zit en meekijkt in de keuken…)
Tonnen inspiratie ( en een paar extra kilo’s) kwamen in elk geval mee terug naar huis.
Dat het niet altijd honden zijn die voor mijn lens poseren, tonen deze 2 lieve mensen aan waarvan ik samen met nog een vriendin hun speciale dag vastlegde.
Dus als het een opluchting kan zijn, geen winterslaap voor mij, en stilzitten kan ik ook nog altijd niet.
Er staan zowiso nog wat projecten en blogposts te wachten, en deze maand ontmoet ik ook nog een paar nieuwe viervoeters en oude bekenden.
