Ondanks het kwakkelweer – of misschien net dankzij het wispelturige maar doenbaar weer, trokken we richting Watou en Westvleteren. In eerste instantie om wandelplekken te zoeken, ten tweede om de kaas uit te proberen (het bier was onbereikbaar gezien we Ravasz de drukte van het terras wilden besparen) en totaal ongepland voor het bezichtigen van wat verlaten kapelletjes. De doggies vonden vooral de boswandeling het meest memorabele – op de versgebakken kaneelbroodjes na dan, waar ze tot hun grote geluk van mochten proeven omdat Joeri er eentje had laten vallen 🙂
