Zeker twingtig pogingen ondernamen we, Oona en ik, om die vliegende koekjes te vangen. Ik deed mijn uiterste best om zo goed mogelijk richting haar muil te mikken, en Oona deed minstens evenveel moeite om het eetbare projectiel in één keer op te vangen. Maar helaas. Niet één keer waren we succesvol in deze onderneming. Maar grappige snoeten levert het natuurlijk wél op 😀
Sinds nieuwjaar is het is warm. Veel te warm voor deze tijd van het jaar. Normaal kunnen we temperaturen tot -25 graden verwachten- of toch minstens vriestemperaturen. Niets is minder waar. Met een uitschieter tot +9 graden zitten we dichter bij de gemiddelde temperatuur van 17 graden voor de Midsommar viering dan wat een echte januari hoort te zijn.
Hoe absurd en abnormaal ook, voor ons is het niet allemaal kommer en kwel. We missen uiteraard het prachtige sneeuwtapijt en smeltende sneeuwvlokjes op onze tong en overwegen een verhuis naar de noordpool, maar tegelijk genieten we van de voordelen van een winter die geen echte winter is. Zo zien we voor het eerst de bevroren wintermeren zonder een dikke laag sneeuw en zijn alle paden of kleine boswegen nog steeds toegankelijk. We hebben zelfs nog geen enkele keer moeten ploeteren om sneeuw te ruimen! Dat terwijl we vorig jaar rond deze tijd, onszelf bijna moesten uitgraven om tot aan de baan te geraken. Sinds vorig jaar proberen we ook verschillende historische sites in deze omgeving te bezoeken en er een wandeling te maken, normaal valt dat in de winter stil doordat men geen sneeuw ruimt op deze afgelegen plekken.
Zie je op de foto hierboven de breuklijnen in het ijs? Die dag was er vrij veel wind die wispelturig het flinterdunne laagje sneeuw heen-en -weer over het glanzende ijsoppervlak joeg. Het ijs dat er vanop een afstand, of als je snel snel voorbij zou lopen, er beheerst en stil bij lijkt te liggen. Onvermurwbaar tot de lente. Niets is minder waar. Het ijs leeft en heeft een immense kracht die, als je even stil staat, luid en duidelijk kan horen. De geluiden varieren van een soort walvisgeluid tot felle zweepslagen of diep kraken en ze zijn het best te horen in tijdens zoals deze waar de sneeuw niets in stilte toe dekt.
Een hele tijd stonden we daar muisstil aan de rand van het meer te luisteren terwijl de zon stilletjes verdween achter de bomen. En dan is het hoog tijd om terug te keren! Sinds Kerst kregen we er al bijna 40minuten (zon)licht bij maar de zon gaat nog wel onder om 15u27.
Ergens verwacht ik dat de echte winter weldra zijn intrede zal maken, dat we op een dag opstaan en wolkjes blazen vanuit ons bed, of snel snel nog naar ons thermisch ondergoed moeten zoeken. Maar als ik dan naar het weerbericht kijk, dan geeft het voor morgen WABLIEFT +9 graden aan- en dan val ik bijna van mijn stoel. Tot en met volgende donderdag zou het enkel af en toe ’s nachts -1 worden en zou het verder lenteweer blijven met af en toe een kleine regenbui. Moest er sneeuw vallen, dan gaan jullie dat uiteraard meteen spotten op Instagram, Facebook of hier op de blog 🙂
En voor de liefhebbers, een aantal van deze ijsfoto’s zijn nu ook beschikbaar in mijn Society6 shop, in de categorie “nature photography“.
Ik wens jullie nog een fijne, geïnspireerde week toe met gezellige hondenknuffels.
x
