Het ‘warme’ weer bij aanvang van deze week smolt het grootste deel van de sneeuw weg. Ik zet warm tussen aanhalingstekens want we leven natuurlijk niet op een subtropisch eiland. Warm duidt hier vooral op de graden boven nul. ’s Nachts koelde de lucht dan weer af en bevroor al die gesmolten sneeuw tot een verraderlijk gladde laag waar we als verloren gelopen pinguins over schuifelden.
We doken onze doos winterspullen in en visten daaruit een soort rubberen zolen met pinnen voor onder onze schoenen en dat werkt super goed maar toch blijft het uitkijken voor het zeer gladliggend ijs op hellingen- dat is echt het lastigst als je gaat wandelen.
Dag na dag zag ik sneeuwhopen wegsmelten en bijna stemde ik me af op een sneeuwloze winter. De voorbije week raasde er tevens een storm over Dalarna waarbij in een straal van ongeveer 60km iedereen zonder stroom zat, en dat was dan nog maar enkel onze omgeving. De ochtend nadien brandde ook de pizzeria (en alle appartementen) volledig af. Een week later smeulen de assen nog. Heel erg voor de bewoners, eigenaars en het dorp want in ons kleine gehucht was dit de enige eetgelegenheid.
Lizzie zocht en vond dan weer haar eigen snacks. We zijn er niet zeker van of het hert-of elandengewei is maar nadat ze het gepassioneerd probeerde te verstoppen in de sneeuw mocht ze haar buit meenemen naar huis.
En dan, eindelijk, begon het met superfijne minivlokken toch te sneeuwen. Zo voorzichtig dat je het bijna niet zag. Stilaan ging die sneeuw-miezer over in echte vlokken die een hele nacht en dag uit de lucht bleven vallen en onze hele wereld wit kleurden. De thermometer gaf overdag nog steeds geen vriestemperaturen aan dus kleedde ik me zoals meestal gewoon met twee truien over elkaar en sneeuwlaarzen. Dat zal wel volstaan, dacht ik. Vervolgens stapte ik buiten en kreeg meteen de volle laag van de grote berkenboom die de sneeuw van zijn kale takken schudde. Brrrr. Dedju! Toch maar even weer naar binnen voor een jas want koude vlokken drongen meteen in mijn trui, in mijn nek en sijpelde ijskoud langs mijn ruggegraat naar beneden.
Deze wandeling leek de koudste van het jaar. Kouder nog dan die -10 van een tijd geleden, gewoon door de nattigheid en de vochtigheidsgraad van de lucht. Binnen de kortste keren waren mijn handschoenen klam, had ik smeltende sneeuw op mijn sjaal en dampte mijn bril aan. Gelukkig helpt stevig doorstappen en een beetje ploeteren door de sneeuw om het snel weer warm te krijgen maar op zo’n momenten besef je maar weer dat de temperatuur die je afleest weinig zegt over de gevoelstemperatuur. Nat weer, of zelfs dit soort plaksneeuw (het is niet echt natte sneeuw maar ook geen koude sneeuw) maakt het moeilijk om je goed te kleden en te beschermen tegen de weerselementen. Ik merk dat het me moeilijk valt om het juist uit te leggen en om de precieze verschillen in sneeuw uit te leggen. We hebben er ook geen training in of ervaring mee 🙂 . Sneeuw in België is bijna zo zeldzaam en bijna altijd een redelijk natte sneeuw die niet erg lang blijft liggen. Hier heb je bv miezersneeuw die als spaarzame poedersuiker uit de lucht valt of de iets nattere plaksneeuw die ideaal is om een sneeuwman mee te maken. Dan is er een soort ijzige droge sneeuw die eerder lijkt op zand en waar je totaal geen sneeuwmannen en zelfs geen sneeuwbal mee kan maken. Een heel gezellige kerstfilmachtige sneeuw is het soort dat in dikke vlokken traag neerdwarrelt. Minder gewenst zijn sneeuwstormen waarbij je amper een hand voor de ogen kan zien- maar gelukkig komt dat amper voor. Misschien vergeet ik nog wel een paar soorten, misschien leer ik er de komende winter wel meer herkennen.
Dit soort sneeuw was ook voor Mo geen pretje, ze verzamelde sneeuwballen in haar pels. Dat is ook iets dat ondanks een maandenlange winter slechts sporadisch voorvalt. Gelukkig!
Van alle drie is Oona waarschijnlijk het best uitgerust voor dit klimaat. Ze kan zeer goed tegen de koude en zelfs bij -20 geeft ze geen krimp, in haar pels blijft de sneeuw niet hangen, ze krijgt geen ijsblokjes tussen haar tenen (we waxen soms wel) en haar pels droogt vrij snel.
Hier leerden we dus ook dat deze trui, ondanks de gezellig warme stof, echt niet werkt in dit soort sneeuw. Niet alleen verzamelde Lizzie sneeuwbollen in haar trui, ook aan de buitenkant bleef de sneeuw plakken. Moesten we Lizzie door de sneeuw rollen hadden we in mum van tijd een sneeuwman (met klapperende tanden).
Volgende keer dus een ander stofje bij plaksneeuw.
Na de sneeuwbuien kwam de zon er weer door en glinsterde het hele landschap in die fascinerende winterzon. En ja ik beken, de reden waarom deze blog zo laat is, is omdat we buiten gingen spelen in de sneeuw en nadien op fika gingen bij vrienden 🙂
De rest van de zonnige foto’s hou ik voor volgende week maar ik deel met plezier de vooruitgang van het licht. Ik zag trouwens dat er volgende week zaterdag misschien sneeuw zou vallen in Antwerpen, kijk je er naar uit of snak je reeds naar warme lentedagen?
Het licht in Zweden vs België:
Zonsopkomst België: 08u42 (3min verschil)
Zonsondergang België: 16u56 (10min verschil)
Zonsopkomst Zweden: 08u51 (+8min)
Zonsondergang Zweden: 15u17 (+16min!)
Fijne week nog!
En tot later!
x
