De beste stokken (of speeltjes of knauwtjes) zijn zonder twijfel de schatten die je met veel moeite veroverde van roedelgenoten…
Kijk maar hoe Oona met meer overgave dan normaal voor wat extra dramatische ondertonen, smaakvol op die bevroren tak knabbelde die tot enkele seconden voor dit sappige moment aan Mogwai toebehoorde.
Mij trakteerden ze alvast op een dubbel #TOT moment 🙂
Ik las dat ook in België en Nederland een winterse periode zich zou aankondigen dus ik wens jullie alvast veel sneeuwplezier toe en hopelijk niet teveel ijs!
Wij werden het voorbije weekend getrakteerd op -16*C en dat maakte de wandeling tot een behoorlijk frisse aangelegenheid. Zodanig zelfs dat we nog voor de helft van de geplande route al terug daaiden. Het was niet zozeer de koude waarvan we gingen lopen, ookal bevroor het puntje van mijn neus (het is moeilijk om mijn sjaal ervoor te houden omdat mijn bril dan gans aandampt), maar doordat het vorige week een paar dagen dooide, lag er enorm veel ijs en was ook de sneeuw hard en scherp. Wij dragen dan spikes onder onze schoenen om niet uit te glijden, maar Lizzie had er duidelijk last van. In tegenstelling tot Mogwai en Oona heeft ze amper een beschermende vacht, zelfs niet op haar pootjes. Het verwonderde ons omdat ze de voorbije jaren met een warme jas ruim toekwam om de elementen te trotseren, maar geen twee winters zijn gelijk, zo blijkt.
Dus onze zoektocht naar schoentjes begon van het moment dat we weer thuis aan kwamen- en ondertussen kon Lizzie alvast genieten van een sauna sessie om het goed te maken 🙂
