Over verse sneeuw, schoentjes voor koukleumen en omgaan met het koude weer.
Weet je nog dat ik vorige week vertelde over Lizzie’s gevecht met de elementen? Het was toen -16*C en na een paar warmere dagen waarbij de sneeuw een beetje smolt, ging het dan super hard vriezen waardoor de sneeuw hard en scherp was. Ze haalde haar pootjes open en stond er wat zielig bij. Online gingen we op zoek naar schoentjes maar dat bleek niet zo eenvoudig. In vele winkels waren ze al uitverkocht dus Joeri reed naar de dichtsbijzijnde dierenwinkel (50km verder) om daar te kopen wat ze maar hadden. Het resultaat was een verbouereerde Lizzie die niet meer wist waar ze met haar poten moest blijven. Maar het hielp prima… tot er verse sneeuw viel. Die sneeuw vormde namelijk ijsblokjes tussen de rand van de schoentjes en haar pels. En ook dat was natuurlijk oncomfortabel, maar ondanks alles slaagde ze er nog wel in om op wandeling een muis te vangen! Dus zo heel erg zal het allemaal wel niet zijn. Gelukkig lijkt verse sneeuw haar poten te sparen, dus nu krijgt ze voorlopig vooral een laagje wax.
Ik maakte nog wat foto’s, maar ze afwerken is er niet van gekomen de voorbije week. Niet alleen is mijn laptop nog steeds niet hersteld, een onverklaarbare vermoeidheid en hoofdpijn overmeesterde me. En niet gewoon wat gapen maar na een paar uurtjes werken gewoon zo moe zijn dat ik net nog naar de zetel strompelde om daar onder een dekentje te kruipen. De hoofdpijn trok weg na 2 dagen maar de vermoeidheid duikt af en toe nog op ookal merk ik enorm veel verbetering. Als het lijf dan zo even niet mee wil, zoek je natuurlijk naar oplossingen. Omdat ook Joeri last had van hoofdpijn probeerden we extra te verluchten en meer thee te drinken enzo, maar we merkten bv dat ons metertje aangaf dat de lucht hier extreem droog is. Ideaal zou de luchtvochtigheid tussen de 40% en de 60% moeten zitten, vertelde Mr. Google me. Hier zaten we rond 20%. Nadat ik verschillende bakjes water van de verwarming stootte en ook een pot water op het vuur vergat, brachten we een nieuw machientje in huis dat de lucht zou moeten bevochtigen. Het werd een Duux mini, gewoon toevallig wat we hier konden vinden en wat ook werkt met een afstandsbediening/app ed- wat Joeri dan weer leuk vindt (hij automatiseerde hier bv ook al onze verlichting met apps enzo, ik ken daar niets van maar als het werkt is het voor mij allemaal prima 🙂 )
Dat witte zuiltje staat hier nu dus licht te zoemen terwijl het wolkjes maakt. Ik dacht dat de honden het misschien wantrouwig zouden benaderen maar ze kijken er totaal niet naar om. De mini is, gok ik, misschien net te weinig om hier aan 50% te geaken, maar we zullen wel zien waar we geraken en of dat het een positief effect heeft. Mijn huid lijkt in elk geval al contenter en de voorbije dagen maakten we weer lange wandelingen dus ik hoop weldra weer op topsnelheid te zitten! 🙂
